alaraq
sehneye çıxdım.ilk her kes mene
gülmeye ve zarafatlar yağdırmağa başlasada bu heç vecime deyildi ve
mirafon qabağına gelerek
-Eziz qonaqlar.mene gülseniz de
haqlısız gülmeli görünürem.mende
olsaydım gülerdim.ama her kesin,her
şeyin bir hekayesi var.ve bu musiqini hekayemin qehremanına
seslendirirem.Meleyim seni sevirem.
O ise qızarmış veziyyetde başını
ellerinin üstüne qoyub
oturmuşdu.deyesen veziyyeti
sevmemişdi.ama ilk oxumağa başladığım anda başını qaldıraraq
gülümsedi ve gözleri parlayaraq
mene baxırdı.bu musiqi ise Leylanın
dinleyerek sevdiyi o musiqi idi
- Tanıdım sizi!
Aşık olduğum kadın sizdiniz, ve yine siz bir gün beni kurşuna dizdiniz!
Bekledim sizi; kulağım kapıda, ellerim
duada...
Halbuki siz kalbime izinsiz girmiştiniz! Saydım, kaç yıl geçtiyse aradan!
Anlamsızmış anladım sonradan... Bir kaç resim bana kalan,
Üç beş satır şarkı duyan,
Gitarımdan sesimden, hepsi sen!
Ölüm çözüm diye diye,
Geçer ömrüm bile bile,
Göçemem son defa görmeden... Tanıdım sizi!
Yüzünüzde yine o masum tebessüm...
Kalbimi onunla çaldınız!
O gün bugün, beklerim sizi kulağım
kapıda, ellerim duada...
Ne bir ses, ne seda yalnızca suskun yüzü! Mahnını bitirende ise o da qarışıq her
kes alqışlamağa başladı.axı her kes
bayaqki sıxıntıdan qurtularaq reqs
etmeye ve romantizme dalmışdılar.bir
daha deye çağırışlar başlasa da artıq gec
idi.ve birazdan dermanın tesiri keçecekdi.buna göre restorandan
ayrılıb xestexanaya geldik.biraz
sonraki yuxumdan sonra ise özümü
burda sizinle tapdım.he eziz.divarlar bu
menim hekayem idi.axı menim bu
heyatdan TEK ÖYRENDİYİM SEVGİ oldu . . .
Etrafda delilerden yükselen ses-küy
ve Murad divarlarla her zamanki kimi
derdini bölüşür.Anası ise artıq o bura
düşdükden bir müddet sonra
rehmete gedir.belke derdden belke de yalnızlıqdan.Leyla ise ailesi ile
birlikde Amerikaya köçür.bu şeherde
Muradsızlıq onu her gün biraz
öldürürdü.hisse-hisse ve çox
inciderek.artıq olduğu yerde özünü
heyatın axışına buraxmış

<< 1 2 [3] 4 >>