Her kesin getdiyi kimi, her kesin
etdiyini sen de etdin! Arzularımı
mehv etdin...
Göz yaşlarım dayanmaq bilmir,
boğuluram... Getdiyin günden
beri heyatımı mehv etdin...
Üzülürem sene göre, dayana
bilmirem... Her gün zülmlü
geceler, her gün göz yaşları... Ne
qeder olar? Ne qeder senin
hesretini çekecem?!
Seninle her gün olmağa
alışmışdım, sevmeyi öyretmişdin
mene... Bes nece gede bildin?!
Arzularımı nece mehv ede
bildin?!
Bes deyirdin ki, senin üzülmeyive
heç vaxt döze bilmerem?
Üzülürem sene göre... Ağlayıram,
artıq döze bilmirem...
Dözmek olmur, bu acıya tab
getire bilmirem!
Bu qeder birine bağlanarken
gözlenilmeden onu terk etmek
çetin duyğudur... Sözle sevgini
izah etmek olmur... Sene olan
sevgimi esla izah ede
bilmeyecem...
Bes deyirdin qarşımızda hele bir
heyat yolu vardı, birlikde
yaşıyacaq çox şeylerimiz vardı,
bes hanı bu sözlerin?
Yalanmıydı?
Sevgin saxtamıydı? Yeni meni
heç sevmedinmi?!
Unutdunmu? Bes o söylediklerin
ne oldu? Meni heç bir su damcısı
qeder de sevmedinmi?
Dediyin sözlerin ne oldu? Sevgin
ne oldu axı?
Gedişinle bir tek yalnızlığımı
menimle qoydun... Her şeyimi
alıb getdin...
Şen, xoşbext günlerimi alıb
getdin...
Mene heç bir xatire
buraxmadan, heç bir şey
buraxmadan her şeyi alıb özünle
aparırsan...
Bir dene yalnızlığımı menimle
qoydun... Nece geldinse, elece
de gedirsen... Menimle olan
günlerini unudub, gedirsen
heyatımdan...
Amma buna layiq deyildim men...
Senin meni terk etmeyine layiq
deyildim... Gün geler peşman
olarsan meni itirdiyine göre...
Xoşbext günlerimi alıb özünle
birge apardığına göre peşman
olarsan...
Bax o zaman yanında olmaram
men... Eslinde men seni
itirmedim... Ne de meni sen atıb
getdin... Atılanlar hemişe
deyersizler olur... Mense seni
sevirdim... Sen meni itirdin!