dünden bugüne çok zaman
vuslat ümidi ayrılıktan yaman
içimden koparsam kadere eğilsem

isyan edesim her zaman
uyku gözlerime çok yaban
günahkar duygular
hasret öfkeye döndü içimde deliyim
mevsim ilkbaharken niye güz ki yüreğim

yollar hep sonuna kadar
sonlar hep kanıma akar
ay vurdu saçlarıma
kıyametler kopar