Sobaya geldiyimde ortalıqda çörek görünmürdü. Köhne bir dostum olan çörekçi,
"Bir az gözleyeceksen müellimim," dedi. "İki-üç deqiqeye qeder çıxardıram."

Qıraqdakı taburetlerin birinde oturub gözlemeyerken, içeriye yaşlı bir adamın girdiyini gördüm. Köhnelmiş penceyinin sol yaxası altında bir medal parıldayır ve gederken yüngülce topallayırdı. Salam verdikden sonra, çörekçinin dezgahına yaxınlaşaraq, "Çöreklerimi alım," dedi. "Menim ekizler acmışdır."
Çörekçi, adamın uzatdığı torbanı alaraq dezgahın altına eyildi ve bir gün evvele aid olduğu çöreklerden dörd-beş dene çıxardı.

Men o vaxt oturması üçün öz yerimi o adama vermiş, dezgahın yanına yaxşıca yaxınlaşdım. Çöreklerden bir neçe denesinin şekli deyişmiş, qatılaşmış, daş kimi olmuşdu

Pıçıltı şeklinde çörekçiden soruşdum. Niye teze çöreyi gözlemesini söylemirsen? Bir az sonra çıxacaq onsuzda.

"Köhne çörekleri özü isteyir." dedi çörekçi. "Çox kasıb olduğundan, ona yarı qiymetine verirem."
"Kim bu adam?" deye soruşdum.
"Oğluyla gelini bir yol qezasında vefat edince, ekiz nevelerini yanına almışdı. İllerdir onlara baxır, hem de çox az bir maaşla."
Çörekçinin izah etdikleri qarşısında içimin yandığını hiss edir ve kiçik de olsa bir şeyler etmek isteyirdim.
"Aradakı ferqi men verim," dedim. "Heç olmazsa bu gün teze çörek yesinler. "Çörekçi, teklifimi qebul etdi ve bir az sonra da, sobadan yeni çıxan teze çörekleri adamın torbasına doldurarken şekli xarab, köhne çörekleri de dezgahın altına qoydu.
"Çox şanslısan Hacı emi," dedi. Uşaqlar üçün sene bu gün tort kimi çörek vereceyem. "
Yaşlı adam, bir övlad sevgisiyle qucaqladığı torbanı sinesine basdırarken, "Allah, senden razı olsun övladım" dedi. "Bu gün onların ad günü olduğunu haradan bilirdin?"