Bizim aile başdan ayağa
nifrete bulaşmışdı. Atam tez-tez
dodağının altında anama qarğışlar yağdırırdı, anamsa atama. Mense
düşünürdüm: göresen, bir-birine bu
qeder nifret eden insanlar niye hele
de bir yerde yaşayırlar? Qeribedir...
Süreyya ile menim toxumumuzda
nifret var. Bizim xemirimiz nifretle yoğrulub. Biz Sevginin uşaqları deyilik.
Bayaq dediyim kimi, biz dünyaya geldik,
çünki gelmeli idik. Bir çox sebebler,
ama Sevgiden başqa... O evden çıxdım.
Çünki Sevgiye susamışdım.
Valideynlerimden Sevgi isteyirdim. Onlar mene nifreti gösterirdiler.
Valideyn kimi, her ikisi de ela
valideynlerdir. Onlar uşaqlarını sevirler,
onların qayğısına qalırlar, tehsil ve
terbiye veribler. Men ve Süreyya
bütün neslin öz uşaqlarına nümune göstereceyi uşaqlarıq. Ama men de,
Süreyya da bedbextik. Çünki biz heç
vaxt Sevgini görmeyecek uşaqlarıq.
Süreyya çox tez yaşında ere getdi: 17
yaşında. Yazıq qız o yaşında hele heç
özünü derk etmirdi. Bir de gözünü açıb dünyanı keşf etmek isteyende gördü
ki, 2 uşaqla elleri görünmez qandalla
“aile” adlı zindana qandallanıb. Onun
daim meyus siması ve yorğun gözleri
meni “aile” mefhumundan daha da
uzaqlaşdırır. Aile nedir? 1 günlük vağzalı, şadlıq sarayı ve qarşılarındakı
30 il boyunca bir-birine nifret eden ata
ve ana ve bu nifretden doğulan
uşaqlar, yeni qurbanlar, yeni biz! 5 ***
-Yene teksen? sevgilin yoxdur?-Eziz
yazıq gözlerle mene baxırdı. -Yox. Hemişeki kimi –sakit sesle cavab
verdim. -Bizimki sevgide getirmedi de.
Arada sükut yarandı. Oturduğum
mekandan şehere baxırdım. ve mavi
denize. Bu gün qrup yoldaşlarımızla
görüşecekdik. Universitetde iken çox yaxın olduğumuz dostlarımızla. Ezizle
men birinci gelmişdik. Ve indi ,
qarşımızdakı çaydan qurtumlayarken
danışırdıq: -Sen universitet vaxtında bir
qızı sevirdin eee-Eziz sınayıcı
nezerlerle mene baxdı. -Hansı?- qeyri-ixtiyari soruşdum. Eslinde ise
özüm bilirdim kimi nezerde tutur.
Universitet illerimde özümden 1 kurs
aşağıda oxuyan bir qıza

<< 1 2 3 [4] 5 >>