qalxıb,
yenice bize qoşulan qrup yoldaşlarımızla görüşdük. Bir az hal-
ehval tutandan sonra hamımız oturduq.
Tural söze başladı. -Bilirsiniz? Eli
evlenir. -Doğrudan?-men soruşdum. -
He.-cavab verdi. Cibinden toy
devetnamelerini çıxarıb, hamımıza payladı. Devetnameni Ezize vererken
diqqetle ona baxdım. Dodaqları
gülümsünürdü. Ama gözleri...Gözleri
ağlayırdı. -Allah xöşbext elesin-
devetnameni alarken dedim. Açıb
içine baxdım: “Sizi Eli ve Xeyalenin toy meclisine devet edirik” -Xeyale
kimdir? Nece tanış olublar?-Turaldan
soruşdum. -İş yerinde. Bir yerde
işleyirler. -Lap yaxşı. Bes Eli özü niye
gelmeyib? -Yazığın başı toy işlerine
qarışıb. Devetnameleri verdi ki, men size paylayım. Bütün subaylar üçün
olsun. -Amin, inşaallah-hamı bir ağızdan
dedi.
Bir-bir masa etrafında oturan
yoldaşlarıma baxdım. Tural nişanlı idi.
Fexrinin sevgilisi vardı. Samir artıq evlenmişdi. Birce Ezizle men tek idik.
Eziz nakam sevgisinden sonra seve
bilmirdi. Mense ümumiyyetle seve
bilmirdim. -O gün olsun senin üçün
olsun-Fexri mene baxaraq dedi.
Gülümsedim. Ama “İnşallah” demedim. Içimden gelmirdi. Sanki inanmırdım ki,
menim qismetim bu heyatdadır. Sanki
haradadırsa bir yerdedir, ama bu
dünyada deyil. Qeribedir... Her kes
sevgilisinden danışmağa başladı. Elinin
toyu hamını heveslendirmişdi. Hamı gelecek planlarından danışırdı. Ezizle
men sakit qulaq asırdıq. “Bes niye
senin sevgilin yoxdur?” sualına “Ne
bilim.” Deye qısa cavab verirdik.
Söhbetden sıxılmağa başladım. Durub
getmek istedim. Ama istemedim onlar “qaçdı” deye düşünsünler. Ele bu an
Şahin zeng vurdu. Yaxşı ki, zeng vurdu.
Ayağa durub, bir az onlardan
uzaqlaşdım. Telefonla danışandan sonra
onlara yaxınlaşıb, “üzr isteyirem, işim
çıxdı, getmeliyem!” dedim. Eslinde ise Şahin başqa şeye göre zeng etmişdi.
Sadece men bu fürsetden istifade
etdim. -Eee, olmadı ki..-Narazılıq sesleri
geldi. Gülümseyerek, her kesle el
sıxışıb, uzaqlaşdım. Men gederken
onlar artıq futboldan danışırdılar. 6 ***

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>