idim.
Men insanlığımı geri qaytarmalı idim.
Men saflaşmaq isteyirdim. Men onun
kimi saf ve temiz olmaq isteyirdim.
Mendeki deyişikliyi ilk bacım sezdi. Stolun etrafında oturmuşduq. Qefilden
diqqetle üzüme baxdı: -Sen
deyişmisen!-dedi. -Ne menada? -Yaxşı
menada...Sen deyişmisen. Beli, men
deyişmişdim. Artıq evvelki kimi tekce
özünü düşünen xudbin insan deyildim. Özümü insanlardan tecrid etmirdim.
Çalışdıqca onların kömeyine çatırdım.
Bu gün yolla gederken şar satan bir
uşaqdan bütün şarları satın alıb, sonra
hamısını yeniden ona hediyye etdim. -
Götür, bunlar senindir-dedim. -Qaqaş, men şarları neyleyirem ki?-teeccüble
mene baxdı.Doğrudan da, o şarları ne
edecekdi ki? Onsuz da bütün gün
elinde şar tutur. Şarları görmekden
bezib yeqin. Fikirleşende etdiyim
“yaxşılığın” menasız olduğunu düşündüm. Bir şarsatan uşaq ne isteye
biler axı? Axı her şeyden evvel o,
uşaqdır. -Yaxşı onda ne etmek
isteyirsen? üreyinden ne keçir? -
Dondurma.-onun gözleri parıldadı. -Ele
bu? -Karusele de minmek isteyirem. - Men ele bilirdim, sen daha çox şey
isteyeceksen.-zarafyana göz vurdum. -
Bilirsen? men heç vaxt 3D filmine
baxmamışam. Çox isteyerdim... -3D
nedir ki? Indi 7D ler çıxıb. -Doğrudan
meni apararsan? -Mence, sen bu gün bütün şarları satmısan. Demeli, bu gün
azadsan. -Qaqaş, sen kimsen? Sehrbaz?-
o, mene parıldayan gözlerle
heyranlıqla baxırdı. Bir anlıq sevindim ki,
o, hele de möcüzelere inanır. -Belke
de-gülümsedim. Onun möcüzelere olan inamını mehv etmek istemirdim.
Bu gün bütün günümü uşağa serf etdim.
Ayrılanda mene dedi: -Qaqaş, bu
günümü heç vaxt unutmayacağam. Her
şeye göre teşekkür edirem. Allah
üreyine göre versin. -Amin-gülümsedi m. Men de ele bu sözü eşitmek
isteyirdim. Etiraf edirem ki, men
kimese yaxşılığı ona göre edirdim ki,
onu göre bilim. Çünki hiss etmişdim
bunu: men ne vaxt yaxşı bir iş görsem,
kimise sevindirsem, o, mene qonaq gelirdi. Ve men de bunu isteyirdim.
Eslinde insan ona göre yaxşılıq edir ki,
bu hiss onun

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>