haradan
tanıyırsınız...Ama size çox
minnetdaram. Çoxdandır ki, onun yuxuma gelmesini isteyirdim.... Arada
sükut yarandı. Ikimiz de susurduq. Men
qelbimde Allaha ve Sevince teşekkür
edirdim: işimi bu qeder asanlaşdırdığına
göre. Sevinc –menim başıma gelen en
böyük möcüzem. -Mene onun haqda danışa bilersiniz?-nehayet, özümde
güc tapıb, dillendim. -Ne?-hiss edirdim
ki, qadına danışmaq çetin olacaq. Ama
men bilmeli idim. Men bura ona göre
gelmişdim ki, onun haqda her şeyi
öyrenim. Uşaqlığı nece keçib? Nelerden xoşlanırmış? Harada
oynayırmış? Otağı nece imiş?Buyurun,
keçek onun otağına. Asta addımlalra
qadını izledim. Balaca şirin bir otağa
daxil olduq. Men otağa girer-girmez
üzümde tebessüm yarandı. Çünki onun otağı idi. Buradakı her şey ona aid idi.
Buradakı eşyalardan o, istifade edirdi.
Menim möcüzem. men saf uşaqsı
sevgilim. Otağa acgözlükle nezer
yetirdim. Istemirdim diqqetimden en
kiçik detal bele, yayınsın. Mavi divar kağızları olan otaq. Sağ küncde yazı
stolu, yazı stolunun yanında kitab şkafı
ve sol küncde çarpayı ve çarpayının
yanında paltar şkafı. -O günden sonra
otağa heç deymemişem.-qadın gücle
danışırdı.-Ele nece varsa, ele de saxlamışam. Aradabir tozunu alıram
eşyaların,vessalam. -Nece uşaq idi? -
Yaxşı...Çox yaxşı...Uşaq idi de. Hamı kimi.
Küsende küsürdü, gülende gülürdü.-
qadın gözlerini uzaq bir nöqteye
zilledi. anladım ki, ona aid xatireleri beyninde canlandırmağa çalışır. -
Musiqini çox sevirdi. Atası onunçün
maqnitofon almışdı. Atasından pul alan
kimi, gedib kaset, disk alırdı. Qadın
danışdıqca men onun eşyalarına
baxırdım. kitabları, üstünde “ 7A – Eliyeva Sevinc” yazılmış defterleri,
qelemleri, rengli karandaşları, resm
albomu... Resm albomunu açdım. 13
yaşlı uşağın naşılığı ile çekilmiş
resmler:çiçekler, tebiet,
insanlar...Diqqetimi bir resm çekdi: el- ele tutmuş qız ve oğlan şekli.
Yuxarıda yazılmışdı: “gelecek
şehzadem ve men” Artıq menim de
gözlerim yaşarmışdı. O, hele 13
yaşında iken menim

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>