şeklimi çekmişdi.
Heç özü de bilmeden...Mene oxşamasa da, o, meni çekmişdi. -
Herden qeribelikleri de olurdu.-qadın
çetinlikle de olsa, bacardığı qeder
danışmağa çalışırdı.-Öz dünyası vardı. Öz
uşaqsı dünyası. Xeyallarla dolu
dünyası...Herden nese düşünüb gülümsünürdü. Herden günlerle
otağına qapanırdı. Çox hessas uşaq idi.
Menim Davudla davalarım ona çox pis
tesir edirdi. Hemişe mene deyirdi ki,
“men bir gün ele bir yere gedecem
ki...-qadının sesi titredi.- orada ancaq Sevgi olacaq. Orada Nİfret olmayacaq.
Insanlar ancaq danışıb, deyib-gülecekle
r. Heç kim heç kimi incitmeyecek. Heç
kim ağlamayacaq. Şehzademle men
bir yerde xöşbext ve sevgi dolu
yaşayacağıq!” Arada sükut yarandı. Qadın elindeki cib desmalı ile göz
yaşlarını sildi. Mense o qeder qarışıq
duyğuların içinde qalmışdım ki, bu an
ne hiss etdiyimi ayırd ede bilmirdim. -
Uşaq idi deye, dediyi sözlere ele de
fikir vermirdim. Ama indi yadıma saldıqca anlayıram ki, o, ele evvelden
bilirmiş ki, tez gedecek bu dünyadan. O,
ebedi heyat arzusunda idi. Bu heyatla
bağlı heç ne onu maraqlandırmırdı.
Yaşıdlarının etdiyi söhbetler ona şit ve
bayağı gelirdi. Moda ile maraqlanmırdı, kiminse heyatına qibte etmirdi.
Qelbinde zerre qeder de olsa, kin,
nifret, hesed, paxıllıq yox idi. Ama
küseyen idi. Heddinden artıq
küseyen ve deymedüşer idi.
Hemişe uşaq qalmaq isteyirdi.böyük lerin dünyası onu maraqlandırmırdı.
Hemişe heyatı meselelerin
müzakiresinden qaçardı.”Mene sizin
dünyanız maraqlı deyil. Onsuz da men
çox yaşamayacam” deyirdi. Hemişe
onun bu sözlerine hirslenerdim. Ama indi anlayıram ki, bu onun qismeti imiş.
Ona bu sözleri kimse, hansısa qüvve
deditdirirmiş. Belke de üreyime
damıbmış. Bilmirem. heç ne bilmirem.
suallarıma cavab tapa bilmirem.-qadın
özünü sıxmağa çalışırdı, ama bacarmadı. Hönkürtü ile ağlamağa başladı: -Kaş ki
onunla daha çox vaxt keçirerdim.-hıç
qıra-hıçqıra danışırdı:-Kaş ki daha çox
şeklini çekdirseydim. Kaş ki...Menim 10
ildir her günüm “kaş ki”

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>