lerle başlayır.
10 ildir ki, men ele bir gün olmur ki, başımı yastığa qoyanda, o yastıq göz
yaşlarından islanmasın. Men hele de
özüme yer tapa bilmirem bu gen
dünyada. Qadın danışdıqca içimde
neyinse sızıldadığını hiss edirdim. Bu
ele bir ağrı idi ki, sözle tesevvür edilmeyecek qeder acı bir ağrı. -
Xanım, bağışlayın ki, sizin yaranızı
tezeledim. Ancaq ki bu mene lazım
idi. Qadın çetin nefes alırdı ve
durmadan göz yaşını silirdi. Qadına
baxırdım ve ne deyeceyimi bilmirdim. Qefilden tanımadığım insanların
evinde peyda olmuşdum ve indiye
qeder heyatda görmediyim bir qızın
heyatını öyrenirdim. -O, getmeli idi. Bu
labüd idi.-men hiss edirdim ki,
işletdiyim cümleler ele de teselliverici deyildi. -Bilirem. Allah
bilen meslehetdir. Bilirem. bilirem ki,
qismet deyilen bir şey var. Bilirem ki,
biz qismetden qaça bilmerik. Bilirem.
bütün bunların hamısını bilirem. ama
bacara bilmirem. özümle bacara bilmirem. -Onun paltar şkafına baxa
bilerem? -Elbette. Çehrayı
rengli,üstünde multfilm personajlarının
şekli olan şkafı açdım. Asılqandan
paltarlar asılmışdı. Diqqetle bir-bir
onları nezerden keçirdim. Gözüm bir paltarda donub qaldı. Bedenimden isti
cereyan keçdi. Bu nedir? Onun menim
yanıma gelerken geyindiyi o paltar: ağ
don. Çehrayı düymeli ağ don. -Bu, onun
en sevimli paltarı idi. Üstünden heç
çıxarmazdı.-qadın menim baxışlarımın o paltrada donub qaldığını hiss ederek
dedi. -O hemin qezada bu paltarda idi? -
Xeyr. Başqa paltarda idi. Ama sevdiyi
paltar bu idi. Niye soruşdunuz ki? -Heç...
O qeder qarışıq hissler içinde idim
ki...Beynimde cavabını gözleyen o qeder suallar yaranmışdı ki...Ruhlar.
mistika. Ölümden sonrakı heyat. Ele bu
an qapı açıldı. Otağa 10-12 yaşlarında bir
oğlan daxil oldu. arxa çantasını yere
atıb, qadının yanına qısıldı. Oğrun-oğrun
mene baxmağa başladı. -Oğlumdur. Sevincin qardaşı.. Diqqetle uşağa
baxdım. Gözlerinde o vardı. Üz
cizgilerinde o vardı. Boğazımda nese
düyünlenib qalmışdı. Ve men ne onu
buraxa

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>