-
Neyleyirsen? -Olmaz ki?- o, gülümsedi.
hiss edirem ki, onun intim elaqeden
evvelki gülüşleri ile, sonrakı gülüşü deyişib. Daha da sırtıqlaşıb. Daha da
fahişeleşib. Ya da mene ele gelir. -
Senin getmek fikrin yoxdur?-istemir
dim,ama özümden asılı olmadan sesim
ve işletdiyim ifadeler kobud çıxırdı.
Onun üz ifadesi deyişdi. Onun ilk defe -şirketlerin iş yemeyinde gördüyüm
zaman üzündeki ifade de ele bu cür
idi. Mene ele hemin baxışlarla baxırdı.
-Ne olub ki?-o soruşdu. -Getsen yaxşı
olar. Çünki....Çünki menim de gedesi
yerim var....işim var...Men getmeliyem. -Onda bir yerde çıxarıq. -Yox, sen get!
Men bir azdan çıxacam.Emin idim ki, o,
artıq her şeyi hiss edib. Hiss edib ki,
“istifade olunub” ve artıq deyerden
düşüb. Içimde özümün de qarşısını ala
bilmediyim bir qezeb vardı. Sebirsizlikle vanna qebul etmeyi
gözleyirdim. Özümü murdal ve çirkli
hiss edirdim. Onun etri üstüme
hopmuşdu. Ve indi bu etir mene
dünyanın en iyrenc ve ürekbulandırıcı
etri kimi gelirdi. O, hirsle köyneyimi yatağın üstüne atıb, özününkülerini
geyinmeye başladı. Bu defe
hereketleri daha süretli ve esebi idi.
Menimse vecime deyildi. Onun mene
iş yemeyindeki baxışları, sözleri
yadıma düşürdü: “-Men serbest münasibetleri sevirem” Ve 3
görüşmeden sonra o, artıq yatağımda
idi. -Niye şehzadeni gözlemedin?-qef
il sualım onu teeccüblendirdi. -Ne
şehzade?-o, mene baxdı.-Meger
şehzade var? -Bes yataqdan yatağa tullanmaq xoş gelir sene? -Men fahişe
deyilem. -Bes “fahişe” kime deyirler?
Onun heyretden gözleri genişlendi.
Yeqin ki, o, menden bele bir söz
gözlemirdi. O, tehqir olunmuş halda
derin-derin nefes alıb verirdi. - Bilirsen?-o doluxsunmuşdu.-Sen heç de
göründüyün kimi deyilsen. sen çox
kobud ve nezaketsizsen. sen...Sen
zibilsen! -Sen de ele temiz deyilsen.-
asta, soyuqqanlı halda mızıldandım. O,
heç ne demedi. son defe nifret dolu baxışlarla mene baxıb, çantasını
götürüb, qapını çırpıb getdi. Vanna
otağından tezece çıxmışdım ki, qonaq
otağında onu

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>