başa
düşürem. başa düşürem ki, meni düz
yola getirmek isteyirsen. -Şahin, men
heç kimi hansısa yola getirmek
istemirem. mene göre düz görünen sene sehv görüne biler. Men
demirem ki, sen sehv yoldasan.
Sadece qelb qırmaq, hisslerle
oynamaq çox pis bir şeydir... -Camal,
bilirsen bu gün yuxuda ne görmüşem?
-Ne? -Görürem ki, nese bir şey yeyirem. ama çox murdal bir şeydir.
Içinden demir-dümür çıxır. O qeder
iyrencdir ki... ama men yene de
yeyirem...Üreyim bulanır ve qusmaq
isteyirem...Sonra seni gördüm.
Qarşımızda böyük bir pilleken vardı. Pillekanın başında gur işıq saçır. Men
pillekanları çıxmaq istemirem. sense
elimden tutub, meni zorla
pillekanlarla qaldırmaq isteyirsen...
Arada sükut yarandı. Men yuxunu
yozmağa çalışdım. Ama yozacaq halda deyildim. Yorğun idim. -Camal, sen
meni işığa doğru aparırdın...Yeni senin
yolun işıq yoludur... Susurdum. Ne
deyeydim. Eger menim yolum işıq
yoludursa, bes men bunu niye hiss
etmirem? niye suallarım cavabsız qalır? Niye Allah susur? Birden onun –
möcüzemin dediyi sözleri xatırladım:
“Niye ölmek haqda düşünürsen?
belke yaxşılıqlar etmeyi düşünesen.”
-Ayıl, Camal.-öz özüme dedim.-Ayıl
artıq. Sen bu heyatı yaşayırsan. Demeli, bele lazımdır. Meger Allahdan çox
bileceksen? Allah sene bir şans verir.
Sense bunu anlamırsan. O, sene
möcüzeni gösterdi.

<< 1 ... 3 4 [5]