Bir gün ağsaçlı müdrik qocanın
yanına gözü yaşlı genc, gözel bir
qız gelir:
-Ne edim, mene meslehet verin?
Men hemişe hamıya kömek
etmeye,heç kimi incitmemeye
çalışıram. İnsanlara qarşı çox
xeyirxaham.
Bu qeder semimi ve mehriban
olmağıma baxmayaraq, hörmet ve
minnetdarlıq evezine çox vaxt
qelbimi qırır, meni incidirler.
Menim günahım yoxdur, bu,
edaletsizlikdir. Ağladacaq qeder
ağrılıdır.
Müdrik qoca gözel qıza baxdı ve
gülümsedi:
-Çılpaq soyun, şeherin küçelerini bele
lüt gez.
-Deli olmusunuz? Bele halda Allah
bilir başıma ne oyun getirerler.
Bele olduqda ağsaqqal qapını açdı,
bir güzgü getirdi, qızın önüne qoydu:
-Bax, görürsen, bu gözel bedeninle
insanların qarşısına çılpaq çıxmağa
cesaret etmirsen.
Neden çılpaq qelbinle yer üzünde
gezirsen?
Senin qelbin bu qapı kimi açıqdır,
hamı ora serbest daxil olur.
Senin qelbin güzgü kimi eks etdirir.
Senin xeyirxahlığında öz pis
emellerinin eksini görenler seni
alçaltmağa, incitmeye, lekelemeye
çalışırlar.
Her adamın cesareti çatmır etiraf etsin
ki, kimse ondan yaxşıdır. Deyişmeyi
bacarmayan bele adamlar düşmençilik
etmeye üstünlük verir.
-Bes men ne edim?
-Gedek, men sene öz bağımı
gösterim.
Müdrik adam qızı bağa apararaq dedi:
-Neçe illerdir ki, men bu güllere,
çiçeklere su verirem, qulluq edirem.
Hele bir defe de olsun onun qönçe
açmağa başladığı anı görmemişem.
Halbuki, her gün onların
gözelliyinden ve etrinden zövq alıram.
Sen de çiçek kimi ol. İnsanların
qarşısında üreyini telesmeden, hiss
etdirmeden aç. Diqqet et ki, kim sene
dost olmağa layiqdir, kim çiçek
sulayan kimi senin xeyirxahlığına
tekan verir, kim ise leçekleri qoparır,
ayaq altında ezir.

Heyatın dözülmez olmaması üçün iki
şeye alışmaq lazımdır:
Zamanın urduğu Yaralara ve
adamların Edaletsizliyine....

sakit_ve_sessiz [OFF] (08.12.2014 / 15:59)
caaan , cox sagol sirinim