Çox gözel bir kend var imiş. Bu kendde biri birinden gözel qızlar ve igid gencler yaşayırmış. Amma aralarında bir nefer qız gözelliyine göre kenddeki bütün qızlardan seçilirmiş. Kenddeki bütün oğlanlar o qızın gözelliyine heyran olurlar. Qız çeşme başında ve ya gül baxçasında göründüyünde her kes:

-"Bax, gördün, nece de gözeldir?” deyermişler.

Bütün gencler qızın evlilik yaşını sayırmışlar ki, evlerine elçi göndersinler.

Gün gelir, qızın evlilik yaşı gelir ve hamı elçilerini göndererek, yox cavabını alırlar.

-Elçiler: "Men size Allahın emri, peyğemberin qebulu ile!Ne deyirsen?”

-Qız: Xeeeyiiir, xeeeyir deyerek, saçlarını çiynine atırmış ve naz ile gencleri geri qaytarırmış.

Gencler mehellelerine boynubükük qayıdarken, kendin en igid ve en yaraşıqlı oğlanı onlara gülerek, "Men o qızdan he alacam”. Men yaraşıqlı, o, gözel. Tebii ki, mene he deyecek.

Günlerin bir günü yaraşıqlı oğlan özüne inamla ve qürurla qız gile gedir. Qapını qız açıb, "ne var, ne lazımdır" deyerken,

-Oğlan: Men ve Sen Allahın emri ile, ne deyirsen?
-Qız: Baxışları ile oğlanı süzerek, "sene de xeyir, başa düşdün?” deyerek, acılayıb, oğlanı geri qaytarır.

Oğlan utandığından kendi terk edib, başqa bir kende köçür.

Aradan xeyli müddet keçir. Cavan oğlan aile qurur. Uşaqları böyüyüb-başa çatır. Nehayet bir gün qerara alır ki, keçmiş kendine getsin. Kende gelende camaat ile hal-ehval tutur ve birden qız yadına düşür…

Geceden sehere qıraq bir yerden qız gilin qapısını güdür ki, seher açılsın ve gözel qızı görsün.

Seher açılanda qızı ona yaraşmayan bir kişinin yola saldığını görende heyran qalır ve özüne teskinlik verir ki, men axı bu kişiden gözelem!
Qerara alır ki, qızdan bu meseleni tam olaraq öyrensin. Qızın qapısını döyür ve qız oğlanı görende bir anlıq donur…

-Oğlan: Yola saldığın kişi erin idi?
-Qız: Tutularaq… Beli, erimdir.
-Oğlan: Bes nece oldu ki, ona ere getdin. Axı o menden ve kenddekilerden yaraşıqlı deyil! Puluna ere getmisen?
-Qız: Gözlerinden

[1] 2 >>