1. Yaranmışlardan ehtiyacsız olmaq.
Eger insan heqiqeten ALLAHı tanıyarsa, hiss eder ki,
ALLAHdan başqasına ehtiyacı olmaz. İmam Eli (e)
buyurur: "O qelbde ki, ALLAH merifeti yer alar, ALLAHın
xelqinden ehtiyacsız olmaq da yerini alar”.
2. Dünyaya qarşı laqeyd olmaq.
İnsan ALLAHı tanıyarsa, axiret heyatına daha çox diqqet
eder, dünyaya qarşı laqeyd olar. ALLAHı tanıyan insan en
çox axireti üçün çalışıb, sey eder. İmam Eli (e) buyurur:
"Teeccüb edirem o kese ki, ALLAHı tanıdığını iddia edir,
ancaq ebedi axireti üçün çalışmır”. Melum olur ki, o kes
ki, axireti üçün çalışmır, seherden axşama qeder ancaq
ne qeder qazanacağını düşüner.
Hezret Peyğember (s) buyurur: "O kes ki, ALLAH Tealanı
tanıyar, Onu Ezim hesab eder - o, ağzını kelamdan ve
qarnını yemekden saxlayar ve nefsine oruc tutaraq, seher
tez duraraq çetinlik verer”.
3. ALLAH qarşısında tevazökar olmaq.
İmam Eli (e) buyurur: "O kes ki, ALLAHın ezemetini
tanıyır, layiqli deyildir ki, özünü böyük hesab etsin.
Heqiqeten, Onun ezemetini bilenler üçün en böyük
meqam - Onun qarşısında tevazökar olmaqdır”.
ALLAHı tanımaq ile insanın özünü tanıması arasında sıx
rabite vardır. İnsan her ne qeder ALLAHın ezemetini derk
ederse, özünün ne qeder heqir ve kiçik olduğunu başa
düşer.
4. İlahi teqdire razı olar.
İmam Sadiq (e) buyurur: "ALLAH Tealaya qarşı en agah
insan o kesdir ki, hamıdan çox İlahi qeza ve qedere razı
olar”.
İnsanların ekser hissesi İlahi qedere razı olmaqda
çetinlik çekir. Çünki insanın başına gelen hadiselerin bir
çoxu onu teeccüblendirir ve dözmek ona çetin gelir.
Zelzele, sel, müharibe kimi. Onlarda bele bir sual yaranır
ki, ALLAH bu cür belaları niye nazil etmişdir? Niye
ALLAH zalımları cezalandırmır, ele yaxşı insanları aparır?
İlahi teqdire razı olmamaq, ALLAHı yaxşı tanımamaqdan
ireli gelir. O kesin ki, incesenetden xeberi yoxdur bir
tabloya baxan zaman eger qara xetler görerse, deyer ki,
gerek ressam bu qara xetleri çekmeyeydi. Halbuki
ressam bilir ki, eger bu

[1] 2 >>