birakiyordu kendini islaniyodu yuzune koydugu elleri..

yaptigi şeyle adama karşi hiss etdigi öfkeyi dindireceyini saniyordu kadin..

ama bi şeyden habersizdi akitdigi yaşlar kalbine gidiyordu ve besledigi masum küçük duygular o tuzlu sularda bogulup gidiyolardi..








Yine ağlayacaksın, yapma diye kafasını delicekti nerdeyse aklının sesi..

ama çok geçti o artık yalancı bir aşkın büyüsüne kapılmış ve yeni acılara yelken açmağa hazır hiss ediyordu kendini..








Aslında "O"na karşı olan aşkı bitmişti kadının ama yanında kalmasına tek sebep "O"na alışmasıydı..

Aşk yoktu ama bağlılık vardı ve onsuz yaşayamayacağını biliyordu..








Gözlerine kapadı..

burnuna yine o müthiş koku geliyordu..

bir parfüm misali bütün sokağı sarmıştı sevdiyinin kokusu

sonrada o masum kokuyu göz kapaklarında bir ağırlik gibi hissetdi :)








Ne yapacağını bilmiyordu çaresiz hiss ediyordu kendini ama itiraf edemiyordu

çaresizliyini kabul edemiyordu

onsuz yaşamanın kolay olduğunu düşünmüştü aslında

peki kalbini saran bu acının adı qururmuydu? "O"nsuzlukmu?








Sonra gülen gözlerle bana baktı

"Ben seni Seversem çok mutlu olurmusun?"-diye sordu

ama bilmiyordu gözlerindeki aşkı ilk gördüyüm günden beri mutluydum ben :)








Onu sevmeyen bir kadına deli gibi aşıktı adam

ama kadına diyil belkide ona olan aşkına aşıktı..








sabah uyandığında miydesinde uçan kelebekleri farketmemek için şarkı söyüyordu ama gülümsemesini de atamıyordu yüzünden..

Aşık olmuştu adama,

masum bir aşktı, güzeldi, yeni doğmuş bir bebeyin avuçlarının içi kadar yumuşaktı kalbindeki aşk..








Sevdiyi adamdan hiç bir şey gizlemiyordu kadın

yanında rahatca ağlıyordu derdini anlatiyordu

ama haberi yoktu adam kadına o kadaar üzülüyorduki içine akıtıyordu gözündeki yaşları







Bazen o kadar saçma konuşuyor ki,

ben bunun neyini sevdim diyorum kendime

sonra birden susup

<< 1 [2] 3 >>