Emr ibn Cemuh cahiliyye dövründe Yesribin
(Medinenin) sayılıb-seçilen sakinlerinden idi.
Beni-Seleme soyunun başçılarından sayılır, igid
döyüşçü kimi tanınırdı, şeherde böyük nüfuz
sahibi idi. O zamanlar her bir ailenin öz bütü vardı. Bütü evin
en hörmetli yerinde saxlayır, ona ibadet edir,
gözel etirler sepir, qarşısında qurban kesirdiler.
Emrin perestiş etdiyi bütün adı Menat idi. O,
Menatı bahalı taxtadan yondurmuşdu. Mühüm bir
iş görmezden evvel Menata dualar edib, ondan yardım dileyirdi. Hezret Mühemmed Peyğember (s) hicretden
bir il evvel Yesribde İslam dinini tebliğ etmek
üçün öz sehabesi Müseb ibn Ümeyri bu şehere
gönderdi. Müsebin seyi ile Yesribin ekser
ehalisi müselman oldu. Cemi barmaqla sayıla
bilecek qeder adam bütperestlik eqidesinde qalmışdı. Hetta Emrin heyat yoldaşı Hind, üç oğlu
Müavvez, Müaz ve Xellad da müselman
olmuşdular, amma bunu Emrden gizli saxlayırdılar.
Hind ve oğulları yaşı 60-ı keçmiş Emri de şirk
bataqlığından qurtarıb İslama devet etmek
isteyirdiler, amma bunun üçün elverişli imkan gözlemeli idiler. Oğullarının müselmanlara qoşulacağından qorxan
Emr bir gün arvadına dedi: “Hind, bax, sene
tapşırıram, uşaqları Müseble görüşmeye qoyma.
Yoxsa onun sözlerine uyub teze dine keçerler”.
Hind uğurlu fürsetin çatdığını düşünüb dedi:
“Oğlumuz Müaz Müseble görüşüb, ondan bezi meseleler eşidib. İstesen, Müazı çağırıb soruş ki,
eşitdikleri neden ibaretdir?” Bu fikir Emrin ağlına
batdı, oğlunu çağırıb, Müseb ibn Ümeyrden ne
eşitdiyini soruşdu. Müaz Qurani-kerimin Fatihe
suresini atasına oxudu. Emr heyranlıqla ayeleri
dinledi, sonra dedi: “Ne gözel sözlerdir. Mühemmedin bütün sözleri bu cürdürmü?” Müaz
cavab verdi: “Bütün sözleri bir-birinden gözeldir.
Sen de ona beyet edersenmi? Bütün camaat ona
beyet edib”. Emr dedi: “Men her işi görmezden
evvel Menatla meslehet edirem. Qoy Menatdan
soruşum, cavabı sene deyerem”. Emr Menatın qarşısında durub ona dualar oxudu,
yeni dine keçib-keçmemek barede fikrini
soruşdu.

[1] 2 3 >>