İslami terminler arasında tevella ve teberraya da rast gelirik. Ereb dilinden tercümede tevella – dostluq, teberra ise üz çevirmek, redd etmek menasını verir. Tevella ve teberra nümunevi müselman exlaqının en vacib elementlerindendir. Ceferi mezhebinde tevella ve teberra füruüd-dinden sayılır.

Tevellanın menası budur ki, müselman her zaman Allahın sevdiyi insanları sevmeli, Allahın mömin bendeleri ile, haqqın terefdarları ile dostluq ve hemreylik halında olmalıdır. Teberra ise bu demekdir ki, müselman hemişe Allahın düşmenleri ile düşmençilik etmeli, Allahın sevmediyi insanlardan üz çevirib uzaqlaşmalıdır. Qurani-kerimde buyurulur: «Ey iman getirenler! Ne menim düşmenimi, ne de özünüzün düşmeninizi dost tutun!.. Allah din yolunda sizinle vuruşmayan ve sizi yurdunuzdan çıxartmayan kimselere yaxşılıq etmeyi ve onlarla edaletle reftar etmeyi size qadağan etmez. Allah edaletli olanları sever. Allah size ancaq sizinle din yolunda vuruşan, sizi yurdunuzdan çıxardan ve çıxartmağa kömek eden kimselerle dostluq etmenizi qadağan eder. Onlarla dostluq edenler esl zalımlardır!» (Mümtehine, 1, 8-9).

Revayet edirler ki, bir gün Hezret Mühemmed Peyğember (s) sehabelerden soruşdu: «İman zencirinin hansı halqası daha möhkemdir (yeni imanı möhkemleden emel hansıdır)?». Sehabelerin bezisi «namaz», bezisi «zekat», bir qismi «oruc», başqa bir qismi «hecc», bir neçesi ise «cihad» deye cavab verdi. Peyğember buyurdu: «Dediklerinizin hamısı feziletli emellerdir. Amma iman zencirinin en möhkem halqası – Allah namine sevmek ve Allah namine düşmençilik etmekdir, Allahın dostları ile dost olmaq ve Allahın düşmenlerinden kenar durmaqdır».

Buna oxşar bir kelam da İmam Cefer Sadiqe (e) mensubdur: «İman zencirinin en möhkem halqası Allah namine sevmek, Allah namine düşmençilik etmek, Allaha xatir vermek ve Allaha xatir esirgemekdir».

Tevella ve teberra yalnız insanın müasirleri olan yaxşı ve pis adamlara münasibetle mehdudlaşmır. Yüz illerle evvel yaşamış şexslerin ruhuna, xatiresine

[1] 2 >>