“Lezzetleri aradan aparanı (yeni ölümü) tez-tez xatırlayın”.

Hezret Mühemmed Peyğember (s).

Hedislerin birinde buyurulur: “Bütün pisliklerin başı (kökü) dünya sevgisidir”. Dünya öz ber-bezekli siması ile insanların gözünü qamaşdırır, onların başını özüne meşğul edir, bununla da diqqeti axiret aleminden yayındırır. Mehz bu sebebden dini menbelerimizde dünyanı mezemmet eden hedis ve revayetlere çox rast gelirik.

Dünya bağlılıqlarından azad olmağın yollarından en mühümü ölümü tez-tez xatırlamaqdır. Ölümü yad etmeyen şexs dünyaya daha çox bağlanır. Ölümü unutmayan, onun heqiqetini anlayan adam ise heyatın menasını daha düzgün başa düşür. Öz yaxınlarının bu dünyanı terk edib, eliboş halda axiret alemine köçmesi insan üçün en tesirli ibret ve moizedir.

Ariflerin birinden xahiş etdiler: “Mene nesihet ver!” Arif hemin adamdan soruşdu: “VaIideynlerin sağdır, yoxsa vefat edibler?” Cavab verdi: “Vefat edibler”. Arif dedi: “Eger sene en eziz olan doğma atanla ananı öz ellerinle mezara qoyub defn edenden sonra da ibret götürmemisense, daha sene ne nesihet verim?”

Atalarımız: “Ölüm qaşla göz arasmdadır” demişler. Ne çox adamlar var ki, ömürleri boyu bir meqsede çatmaq üçün çalışıb-çabalamış, amma o meqsede en yaxın olduqları an dünyalarını deyişmişler. İller uzunu xerc çekib özü üçün misli-beraberi görünmemiş malikane tikdiren, amma tikinti başa çatan gün heyatdan köçen ve o malikanede birce gün de yaşamayan insanları yada salın.

Ölümü yad etmeyin faydaları barede İmam Sadiq (e) buyurub: “Ölümü yad etmek nefsani şehvetleri öldürer, qefletin köklerini qırar, qelbde Allahın vedelerine ümidi artırar, hevavü-hevesin nişanelerini aradan qaldırar, herishk alovunu yatırar, dünyanı adamın gözünde eskilder. Peyğemberin: “Bir saat fikirleşmek bir il ibadet etmekden daha yaxşıdır” sözünün menası da ele budur” (Biharül-envar, 6-cı cild, seh. 133).

Ölümü yad etmeyin dünya heyatına tesiri barede Peyğemberin daha bir maraqlı hedisini xatırlatmaq yerine düşer: “...Eger

[1] 2 3 >>