ne etmeyib. Onun axiretdeki yeri bu dünyadakı yeri ile müqayise edilmeyecek derecede berbaddır. Ona göre de, abad olan bir yeri büraxıb viran olan bir mekana köçmek istemir.

Revayet edirler ki, bir gün Ebuzerden soruşdular: “Bizim ölümden qorxmağımızın sebebi nedir?” Ebuzer cavab verdi: “Ona göre ki, siz dünyanızı abad edib, axiretinizi xaraba qoymusunuz. İndi abad yerden xarabalığa köçmek istemirsiniz”. Soruşdular: “Allahla bizim görüşümüzü nece tesevvür edirsen?” Ebuzer cavab verdi: “Sizin yaxşılarınız uzaq seferden öz evine qayıdan şexs kimi olacaqlar. Pisleriniz ise ağasından qaçmış, sonra onun hüzuruna qaytarılmış qul veziyyetinde olacaqlar” (Üsuli-Kafı, 2-ci cild, seh. 458).

Hezret Mühemmed Peyğemberden (s) bu mövzuda revayet edilen aşağıdakı hedis de çox maraqlıdır. Bir nefer ölüme niye ikrahla baxılmasının sebebini o hezretden soruşdu. Peyğember xeber aldı: “Mal-dövletin varmı?” O adam cavab verdi: “Beli, var”. Peyğember yene soruşdu: “Servetini özünden evvel göndermisenmi? (Yeni kasıblara verib, özün üçün axiret azuqesi toplamısanmı?)” Adam cavab verdi: “Xeyr”. Peyğember buyurdu: “Bax, ele buna göre de ölümden qorxursan!” (Şeyx Seduq. El-Xisal, seh 13, 47-ci hedis).

Hezret Elinin (e): “Ölmezden qabaq malınızın bir hissesini gönderin; bu, sizin xeyrinizedir” ifadesi de eyni fikri vurğulayır (Nehcül-belağe, 194-cü xütbe). Möminlerin emiri mal-dövletin bir hissesini ehtiyaclılara ehsan etmeyi, bununla da savab qazanıb axiret alemi üçün azuqe toplamağı nezerde tutur. Bele adamın savabı özünden qabaq axiret alemine çatır ve orada sahibini gözleyir.

İmam Elinin (e) heyat tarixçesinin daha bir maraqlı sehifesi de bizi ölümden ibret almağa çağırır. “Nehcül-belağe”de buyurulur ki, o hezret, Siffeyn savaşından qayıdanda, Kufe yaxınlığındakı qebristanlığa çatıb bele buyurdu: “Ey vehşetli, ot-elefsiz, susuz yerde, zülmet qebirlerde yatanlar! Ey torpaq ehli! Ey qeribler! Ey tenhalar! Ey vehşet içinde olanlar! Siz bizden ireli düşdünüz, tezlikle sizin

<< 1 [2] 3 >>