Ştefan Çveyq
NAMELUM QADININ
MEKTUBU
Meşhur belletrist R. dağa
istirahete getdiyi üç
günlük seyahetden seher
tezden Vyanaya qayıdıb
ve vağzalda qezet alıb,
tarixe baxanda, birden
yadına düşdü ki, bu gün
onun doğum günüdür.
Qırx birinci, – o tez
hesabladı ve bu fakt onu
ne sevindirdi, ne de
meyus etdi. Qezetin şax
vereqlerine celd göz
gezdirdi, taksi saxladı ve
öz evine yollandı.
Qulluqçu ona, o burada
olmayanda ona baş
çeken iki nefer ziyaretçi
ve bir neçe telefon zengi
haqqında melumat verdi
ve padnosda toplanan
mektubları getirdi.
Yazıçı tenbelcesine
redaksiyadan gelen
mektublara baxdı, bir
neçe zerfi açıb,
gönderenlerin
soyadlarına baxdı; yad
xetle yazılan ve ona
olduqca böyük görsenen
mektubu kenara qoydu.
Qulluqçu çay getirdi. O
kreslosunda rahat eyleşib
bir daha qezete göz
gezdirdi, gönderilen
kataloqlara baxdı, sonra
bir siqaret yandırdı ve
kenara qoyduğu
mektubu eline aldı.
Orada otuza yaxın sehife
vardı ve yad qadın xetti
ile, telesik ve qeyri –
selist yazılmışdı.
Mektubdan çox el
yazısına oxşayırdı. R.
qeyri – ixtiyari olaraq bir
daha zerfi yoxladı, orda
başqa bir qeyd yoxdur ki
deye.
Ancaq zerf boş idi ve
onun üstünde, mektubun
özünde de olduğu kimi,
gönderenin ne adı ne de
ünvanı yox idi.
Qeribedir, o düşündü ve
yeniden mektubu eline
aldı.
“Meni heç vaxt
tanımayan sene”, – o
teeccüble ya müraciet ya
da başlığı oxudu… Bu
kime aid edilirdi? Ona,
yoxsa uydurulmuş
qehremana?
Onda ister – istemez
maraq yarandı. Ve o
oxumağa başladı.
Menim körpem dünen
öldü – üç gün ve üç gece
men balaca, cansız beden
üçün ölümle vuruşdum;
onun yazıq isti bedenciyi
qızdırmanın içinde
yandığı qırx saat erzinde
men onun çarpayısından
ayrılmadım.
Men onun terleyen alnına
buz qoyurdum, seher
axşam kiçik narahat
ellerini elimin içinde
saxlayırdım.
Üçüncü gün, axşama
yaxın güclerim meni terk
eledi. Menim gözlerim
biixtiyar bağlandı.
Üç, ya da dörd saat men
sert stulda oturulu
şekilde yatdım ve

[1] 2 3 ... 6 >>