ele
ve sebirle bütün heyatı
boyu seni sevene qulaq
as.
Sen bizim binaya
köçmezden evvel, senin
evinde iyrenc, esebi, pis
adamlar yaşayırdılar.
Özleri kasıb olsalar da,
qonşularının kasıblığına
nifret edirdiler, bize
nifret edirdiler, çünki biz
onlarla heç neyi
bölüşmürdük.
Ailenin başçısı içki
düşkünü idi ve yoldaşını
döyürdü; biz tez – tez
gece yarısı aşan stulların
ve qırılan qab – qacağın
sesinden oyanırdıq; bir
defe o, tamamile qan
içinde, saçları dağınıq
şekilde pillekene qaçdı;
serxoş eri qışqırıqla onun
dalınca qaçdı, ancaq diger
sakinler onu polisle
hedelediler. Anam lap
evvelden bu aile ile her
cür münasibetden
qaçmağa çalışırdı ve
mene onların uşaqları ile
oynamağa qadağa
qoymuşdu.
Onlar ise, her imkan
düşende menden bunun
intiqamını alırdılar.
Her defe küçede arxamca
pis sözler deyirdiler ve
bir defe meni qarla nece
vurdularsa sifetimden
qan axdı.
Bütün bina bu aileye
nifret edirdi ve bir defe
nese oldu, – deyesen
ailenin başçısı oğurluq
üstünde hebse düşdü ve
hemin aile de köçmeli
oldu.
Onda her kes rahat nefes
aldı. İki – üç gün qapıda
kiraye verme haqda elan
asıldı, sonradan oranı
kirayeye götürdüler ve
tezlikle melumat yayıldı
ki, evi hansısa yazıçı,
tenha, seliqeli cenab
kirayeleyib.
O zaman men birinci defe
senin adını eşitdim. Daha
iki – üç günden sonra
ustalar ve temizlikçiler
geldiler ve menzili
evvelki sakinlerden
qalma çirkden
temizlemeye başladılar.
Onlar çekicleyirdiler,
yuyurdular, daşıyırdılar,
ancaq anam sevinirdi ve
deyirdi ki, axır ki,
qonşuluqda olan
biabirçılığa son qoyuldu.
Köçene qeder men seni
görmemişdim, bütün
işlere senin qulluqçun
baxırdı, o hündür, ağsaç,
her kese yuxarıdan aşağı
baxan kişi.
O her kesle inanılmaz
derecede medeni
davranırdı, ancaq eyni
zamanda da diger sade
qulluqçularla özünü
beraber tutmur ve
onlarla heç bir dostcasına
söhbetlere girişmirdi.
Menim anama da o ilk
günden tezim ve
hörmetle yanaşırdı ve
hetta mene,

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>