qızcığaza
qarşı mehriban ve ciddi
idi. Senin adını o hemişe
xüsusi hörmetle çekirdi
ve o deqiqe hiss
olunurdu ki, bu sadece
adi qulluqçunun öz
ağasına olan hörmeti
deyil. Ve men sonradan o
qoca İohannı çox sevdim,
baxmayaraq ki, hemişe
senin yanında olduğuna
ve sene qulluq ede
bildiyine göre ona
paxıllıq edirdim!
… Sevgilim, men bunları,
bu gülünc xırdalıqları
sene ona göre danışıram
ki, sen lap evvelden
menim kimi kiçik, qorxaq
qızcığaz üzerinde nece
hakimiyyet qazana
bildiyini derk eliyesen.
Hele çox evvel, sen
menim heyatıma
girmemişdem qabaq,
senin etrafında artıq bir
növ nimb, varlılıq, qeyri
adilik ve sirlilik
tecessümesi yaranmışdı;
biz hamımız öz kiçik
binamızda sebirsizlikle
senin gelişini gözleyirdik.
Bilirsen axı, kiçik, dar bir
alemde yaşayan insanlar
nece her şeye maraqla
yanaşırlar. Ve men bir
defe mektebden
qayıdanda evin
qarşısında mebel olan
furqonu görende mende
sene qarşı qeribe bir
maraq oyanmışdı!
Ağır eşyaların çoxunu
işçiler artıq yuxarı
qaldırmışdılar ve indi de
ayrıca, xırda eşyaları
qaldırırdılar; men qapının
yanında dayandım ki,
bütün bunları yaxşı
görüm, çünki senin bütün
eşyaların meni çox
teeccüblendirmişdi –
men belelerini heç yerde
görmemişdim – burda
hind allahcıqları, italyan
statuetkaları, iri,
inanılmaz parlaq şekiller
ve nehayet, ele çoxlu ve
gözel kitablar var idi ki,
men gözlerime
inanmırdım.
Onları qapının yanında
sütunlarla düzmüşdüler,
orda qulluqçu onları
qebul edir ve her birini
xüsusi qayğı ile otağa
düzürdü.
Hedden artıq böyük
maraqla men etrafda
dolanırdım.
Qulluqçun meni
qovmurdu, amma çox üz
de vermirdi, ona göre de
men kitablara
toxunmağa qorxdum,
halbuki men onların üz
qabığına toxunmağı çox
isteyirdim. Men oğrunca
onların başlıqlarına
baxırdım – burada,
fransızca, ingilisce ve
tamamile anlaşımaz dilde
olan kitablar var idi.
Men saatlarla onlara
tamaşa ede bilerdim,
ancaq anam meni eve
çağırdı.
Ve budur, seni tanımaya
tanımaya

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>