pencerem idi:
orada, o soyuq dehlizde,
anamın xeber
tutacağından qorxaraq,
elimde kitab bütün
geceni heyecanla oturub
gözleyirdim. Senin her
yaxınlaşmağında esmeye
başlayırdım.
Men seni heç vaxt terk
etmedim; dayanmadan,
gergin bir diqqetle seni
güdürdüm, ancaq bu
senin heç nezerine de
çatmırdı. Cibinde
daşıdığın ve seninçün her
saniyeni dayanmadan
gerginlikle işlese de
ancaq her milyon
saniyeden bir öteri
baxdığın saatın kimi…
Men senin haqqında her
şeyi bilirdim, bütün
verdişlerini, qalstuklarını,
kostyumlarını tanıyırdım;
men senin bütün
tanışlarını tanımağa ve
tezlikle onları ayırmağa
başlamışdım.
Men onları xoşuma
gelenlere ve nifret
etdiklerime ayırırdım. 13
yaşdan 16 yaşa kimi men
ancaq seninle yaşadım.
Ah, men ne qeder
axmaqlıqlar edirdim!
Men senin elinin
toxunduğu qapı ceftesini
öpürdüm, eve daxil
olmazdan evvel
tulladığın siqaretin
kötüyünü yığırdım ve
onlar menim üçün
müqeddes idi, çünki
onlara senin dodaqların
toxunmuşdu. Axşamlar
men min cür behane ile
heyete qaçırdım baxım
ki, senin hansı otağında
işıq yanır.
Belece senin
mövcudluğunu daha
yaxından hiss edirdim.
Sen seyahetde olduğun
vaxtlarda ise, – men her
defe qoca İohanı elinde
senin sarı çamadanınla
pillekenleri düşdüyünü
görende üreyim esirdi –
menim heyatım uzun
müddetlik öz menasını
itirirdi.
Evde esebi ve darıxdırıcı
şekilde vurnuxurdum ve
qorxurdum ki, birden
anam ağlamaqdan şişmiş
gözlerimi görüb nedense
şübhelener. Bilirem ki,
sene danışdığım her şey
gülmeli uşaq
hereketleridir.
Men eslinde onlardan
utanmalıydım, ancaq
men utanmıram, çünki
menim sene olan sevgim
heç vaxt o uşaq
vaxtlarında olduğu kimi
daha temiz ve odlu
olmayıb.
Saatlarla, günlerle sene
danışa bilerem ki men
seninle nece nefes
alırdım, halbuki sen
menim üzümü heç
tanımırdın da, çünki, biz
her defe pillekende
qarşılaşanda men senin
mehvedici baxışlarından
qorxaraq başımı aşağı
salıb ele qaçırdım ki, ele
bil oddan qurtulmaq
isteyen

<< 1 [2] 3 >>