heç
vaxt bilmeyecem, ancaq
birden anam harasa getdi
ve men tez ayağa
qalxdım ve ele eynimde
mekteb paltarım senin
qapına yaxınlaşdım.
Yox, men getmirdim,
hansısa görünmez qüvve
meni senin qapına
iteleyirdi. Men esirdim ve
donmuş ayaqlarımı gücle
hereket eletdirirdim.
Men hazır idim ki,heç ne
istediyimi de bilmeden
senin ayaqlarına yıxılım,
yalvarım ki, mene senin
qulluqçun kimi yanında
qalmağa icaze veresen.
Qorxuram ki, sen 15 yaşlı
qızın bu hereketini ele
salıb gülesen, ancaq,
sevgilim, sen bilseydin ki,
men onda o soyuq
koridorda qorxudan
donaraq nece
dayanmışdım ve hansısa
görünmez bir qüvveye
tabe olaraq qolumu
qalxmağa ve senin evinin
zengini basmağa nece
mecbur etmişdim, heç
vaxt gülmezdin.
Hele de o zengin sert sesi
ve onu evez eden
sakitçilik menim
qulaqlarımda seslenir.
Bütün qanım donmuşdu,
üreyim döyünmürdü ve
gözleyirdim ki, sen
qapıya çıxasan. Ancaq sen
çıxmadın.
Heç kim çıxmadı. Yeqin ki,
sen evde deyildin, İohann
da alış – verişe getmişdi.
Ve men qulaqlarımda
zengin ölü cingiltisi ile
dağılmış, boşalmış
menzilimize qayıtdım ve
yorğunluqdan ölü kimi
bir döşeyin üstüne
yıxıldım. Atdığım dörd
addım meni ele
yormuşdu ki, ele bil qarlı
havada saatlarla
gezmişdim. Ancaq heç
neye baxmayaraq men
özümde qerarlaşdırdım
ki, meni burdan
aparmazdan evvel
mütleq seninle görüşüb
danışmalıyam.
Sene and içirem ki, o vaxt
ağlımda başqa heç ne
yox idi, men hele o
vaxtlar heç ne bilmirdim,
çünki senden başqa heç
ne haqqında
düşünmemişdim. Men
ancaq seni görmek,
yaxınlığını hiss etmek
isteyirdim.
Sevgilim, bütün o uzun,
dehşetli geceni men seni
gözledim. Anam yerine
uzanıb yatan kimi, men
özümü dehlize atdım ve
senin gelişini gözlemeye
başladım. Men bütün
geceni, soyuq yanvar
gecesini gözledim.
Yoruldum, bütün
bedenim ağrımağa
başladı, hetta bir stul da
yox idi ki, oturum; onda
men birbaşa soyuq
döşemeye uzandım.
Qapının arasından soyuq
külek vururdu.
Bir nazik paltarda men
buz

<< 1 [2] 3 >>