öz
daxilimdeki
narahatlıqdan
uzaqlaşdırırdı. Ve
maqazinin demir qapısı
arxamda bağlanan kimi
men senin evine
qaçırdım.
Seni görmek, seninle
qarşılaşmaq menim
yegane arzum idi; birce
defe, uzaqdan üzünü
görmek…
Texminen bir hefte
keçdikden sonra men
seni gördüm, tamamile
qefilden, gözlemediyim
anda gördüm. Men evin
qarşısında dayanıb senin
pencerene baxırdım ve
bu an sen küçeni keçirdin.
Ve bu an men yeniden 13
yaşlı uşağa çevrildim.
Qanın üzüme nece
çırpıldığını hiss eledim ve
seninle göz – göze
gelmek arzumun
eleyhine gederek başımı
aşağı saldım ve senin
yanından ox kimi
sivişdim.
Men sora bu qaçışımdan
çox utandım – axı men
artıq mektebli deyildim
ve ne istediyimi yaxşı
başa düşürdüm: men
seninle görüş axtarırdım,
isteyirdim ki, senin üçün
darıxdığım bu qeder
qaranlıq ilden sonra sen
meni göresen, sevesen…
Ancaq sen uzun müddet
mene fikir vermedin,
baxmayaraq ki, men her
axşam şaxtaya ve sert
Vyana küleyine
baxmayaraq senin
küçende dayanırdım.
Herden ele olurdu ki,
men boş yere
gözleyirdim, herden sen
axır ki, dostlarınla birge
evden çıxırdın ve iki defe
men seni qadınla
görmüşdüm; ve onda
başa düşmüşdüm ki, men
artıq uşaq deyilem ve
seni başqa bir qadınla el
– ele tutaraq gezdiyini
görende menim sene
qarşı olan sevgimde berk
ağrıyan, qelbimi
parçalayan bir yenilik hiss
eledim.
Bu menim üçün yenilik
deyildi, axı men lap uşaq
yaşlarından bilirdim ki,
senin yanında daima
qadınlar olur, ancaq indi
bu mene fiziki ezab
verirdi ve men senin
başqası ile olan bu
yaxınlığına paxıllıq hissi
ile baxırdım.
Bir defe uşaq kimi qürura
aldanıb senin evine
getmedim; ve hemin
gece ne qeder de boş
görsendi menim üçün…
Növbeti gün yene de
sakitce senin pencerenin
altında senin bütün
ömrüm boyu menim
üçün bağlı olan heyatın
qarşısında dayandığım
kimi dayanmışdım. Men
seni uzaqdan gördüm ve
bütün qüvvemi topladım
ki, seninle görüşden
qaçmayım.
Tesadüfen küçede nese
yükleyirdiler ve sen

<< 1 2 3 [4] 5 >>