bele olsa xatire
bağı mene sene bağlamır
– menim üçün ilk ağır
zerbe, acı taleyimin ilk
hissiyatı idi.
… Sen o defe meni
tanımadın. Ve iki günden
sonra meni yeniden
görende ve mene demek
olar ki, tanış bir insan
kimi baxanda sen yene
de mende seni bir vaxtlar
seven insanı yox, sadece
iki gün evvel eyni yerde
rastlaşdığın qeşeng 18
yaşlı qızı gördün. Sen
mene teeccüble ve
mehribanlıqla baxdın ve
dodağında yüngül gülüş
oynadı. Yene de
yanımdan keçdin ve
addımlarını yavaşıtdın –
men esirdim,
heyecanlanırdım ve dua
edirdim ki, sen menimle
danışasan.
Başa düşürdüm ki, ilk
defedir ki, men senin
üçün canlı varlığam. Men
de senin yanından
sakitce keçdim, senden
qaçmadım. Ve birden hiss
eledim ki, sen menim
arxamca gelirsen.
Geri baxmadan hiss
eledim ki, indice senin
sevimli sesini eşidecem
ve ilk defe mene
müraciet eleyeceksen.
Heyecandan esirdim,
üreyim berk çırpınırdı,
hetta az qalmışdı ki,
dayanım, ancaq sen artıq
mene çatmışdın.
Sen menimle öz adi
yüngüllüyün ve şenliyinle
danışdın, sanki biz köhne
tanışlar idik – ah, sen axı
heç ne bilmirdin, menim
heyatım haqda heç vaxt
heç ne bilmemişdin –
menimle ele sadelikle
danışdın ki, men hetta
sene cavab vermek üçün
özümde güc de tapdım.
Biz küçenin tinine çatdıq.
Sen bir yerde şam
elemek teklif eledin ve
men razılaşdım. Sene
nece etiraz ede bilerdim
axı?! Biz birlikde kiçik bir
restoranda şam eledik –
oranı xatırlayırsan? Yox,
yeqin ki, sen o geceni
diger ona oxşar
gecelerden
ferqlendirmirsen, axı
men senin üçün kim idim
ki? Yüzden biri, tesadüfi
macera, sonsuz zencirde
bir bend…
Hem, axı meni sene ne
xatırlada biler? Men
demek olar ki, heç
danışmırdım, seninle
üzbeüz oturmaq, sesini
eşitmek özü böyük bir
xoşbextlik idi. Bu qızıl
deqiqelerin heç bir anını
qaçırmamaq üçün men
artıq sual vermekden,
artıq söz demekden
qorxurdum.
Men hemişe teşekkür
hissi ile xatırlayıram ki,
sen hemin gün menim
düşüncelerimi nece de
doğrultdun, sen

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>