Başa düşe
bilmezsen bu nece
serxoşedici, ezabverici,
demek olar ki, öldürücü
bir xoşbextlik idi.
Men indi de bu berade
düşünende gözüm
yaşarır, baxmayaraq ki,
menim daha göz yaşım
qalmayıb. Amma sen bir
şeyi düşün ki, orda her
şey menim ehtiraslı
sevgimle bezenmişdi, her
şey menim uşaqlığımın
ve ezablarımın simvolu
idi: min defelerle
qarşısında seni
gözlediyim dehliz, bütün
ruhumla sene can
atdığım anlarda seni
izlediyim gözlük, bir
zaman üstünde dizi üste
dayandığım senin
qapının önündeki kiçik
xalça, açarın qapıda
şıqqıltısı – bu sesi
eşidende men neçe defe
yerimden dik atılmışam!
Bütün uşaqlığım, bütün
ehtirasım bu dar
boşluqda cemlenmişdi;
burada menim bütün
heyatım meskunlaşmışdı
ve indi o menim üzerime
çökürdü, axı her şey, her
şey heyata keçmişdi, men
senin yanınca gedirdim –
senin yanınca öz evimize
gedirdim.
Belke de bu banal
seslenir, ancaq men bunu
başqa cür tesvir ede
bilmirem – senin qapına
kimi olan bütün heyat –
heqiqet, menasız heqiqi
günler idi, qapının
arxasından ise kiçik
uşağın möcüzeli
hökmdarlığı, Eleddinin
çarlığı başlayırdı; düşün
ki, men min defelerle
indice girdiyim bu qapıya
alovlu gözlerle
baxmışdım ve onda hiss
eliyeceksen, ancaq heç
vaxt başa
düşmeyeceksen ki, bu an
menim heyatımda bu
nece tekrarolunmaz idi.
Men bütün geceni senin
yanında qaldım. Sen heç
texmin elemirdin de ki,
sene qeder menim
bedenimi heç bir başqa
kişi ne görüb, ne de ona
toxunub.
Sen nece bunu texmin
ede bilerdin axı, sevgilim,
axı men senden
qaçmırdım, utanc hissimi
özümde boğurdum ki,
sen menim sevgimin
sirrini bilmeyesen, axı o
seni qorxuda bilerdi,
çünki sen ancaq yüngül,
çekisiz, tesaddüfi şeyleri
xoşlayırsan, sen kiminse
taleyine qarışmaqdan
qorxursan.
Sen özünü bölürsen,
özünü bütün dünyaya
verirsen ve qurban
istemirsen. Sevgilim, eger
men indi deyiremse ki,
sen menim birlikde
olduğum ilk kişi idin,
xahiş edirem meni ters
başa düşme!
Men seni
günahlandırmıram. Sen
meni

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>