aldatmadın, özünü
sevdirmeye çalışmadın –
men, men özüm geldim,
özüm senin qucağına, öz
taleyimin qarşısına
atıldım. Heç vaxt,heç vaxt
men seni
günahlandırmayacam,
eksine sene çox
minnetdaram,
Çünki menim üçün o gece
ele zengin, ele
xoşbextlikle dolu idi ki!
Men qaranlıqda gözlerimi
açıb seni yanımda
görende teeccüblenirdim
ki, menim ulduzlu
semanın üzerinde
deyilem.
Yox, men heç vaxt heç
neye göre peşman
olmamışam, sevgilim, bu
gece her şeye deyerdi. Ve
men xatırlayıram ki,
senin yuxulu nefesini,
yaxınlığını hiss edende
men qaranlıqda
xoşbextlikden
ağlamışdım. Seher men
getmeye telesirdim.
Hem vaxtında maqazinde
olmalı idim, hem de
senin qulluqçun
gelmemiş getmek
isteyirdim ki, o meni
görmesin.
Paltarımı geyinib senin
qarşında dayananda sen
meni qucaqladın ve uzun
müddet üzüme baxdın:
sen keçmişden qalma
nelerise xatırladın, yoxsa
men sadece xoşbextlikle
nefes aldığım üçün senin
gözüne gözel
görsendim?
Sonra sen menim
dodağımdan öpdün. Men
seni astaca iteledim ve
qapıya teref çöndüm. Sen
soruşdun:
- Özünle gül götürmek
isteyirsen? Men:
– He – dedim. Sen yazı
stolunun üstündeki göy
büllur vazadan (men bu
vazanı uşaq vaxtı senin
otağında olduğum andan
xatırlayıram) dörd dene
ağ qızılgül çıxartdın.
O qızılgülleri mene
verdin ve men hele bir
neçe gün onları öpdüm.
Biz bir defe de
görüşmeye sözleşdik.
Men geldim ve yene de
her şey möhteşem oldu.
Sen mene daha bir –
üçüncü geceni de
hediyye etdin.
Sonra dedin ki,
getmelisen – uşaqlıqdan
bu seyahetlere ele nifret
edirdim ki! – ve söz
verdin ki, eve qayıdan
kimi mene xeber
eliyeceksen.
Men sene ünvanı verdim.
Adımı sene demek
istemedim, öz sirrimi
qorumaq istedim. Sen
yene de sağollaşanda
mene qızılgüller verdin.
Her gün, iki, üç ay ard –
arda men çalışdım ki…
yox, lazım deyil, axı bu
gözlenti ezabların tesvir
etmeyin ne menası var?
Men seni
günahlandırmıram, men
seni olduğun kimi,
unutqan, şen, etibarsız bir
insan kimi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>