edirem, sevgilim,
bu arzumu heyata keçir…
bu menim sene ilk ve son
xahişimdi… teşekkür
edirem… seni sevirem,
sevirem… elvida…”
O, esen elleri ile mektubu
kenara qoydu.
Sonra uzun müddet
düşünceli şekilde oturdu.
Onda tutqun xatireler
oyandı – qonşudakı
uşaqla, qızla, gece
restoranındakı qadınla
bağlı xatireler, ancaq
aydın olmayan, solğun
xatireler.
Kölgeler birleşib, ayrılırdı,
ancaq obraz yaranmırdı.
Nese xatireleri var idi,
ancaq ne – xatırlaya
bilmirdi. Ona ele geldi ki,
bütün bunları tez – tez
yuxuda, derin yuxuda
görüb, amma ancaq
yuxuda. Birden gözleri
önündeki yazı stolunun
üstündeki göy vazaya
sataşdı. O boş idi, uzun
illerden beri ilk defe
onun doğum gününde
boş idi.
O diksindi: ona ele geldi
ki, qefilden görünmez bir
qapı açıldı ve başqa bir
dünyadan soyuq külek
onun sakit otağına doldu.
O ölümün ve ölümsüz
sevginin nefesini hiss
eledi; daxilinde nese
açıldı ve o getmiş heyat
haqqında keçmiş ehtiraslı
bir mahnı kimi düşündü…

<< 1 ... 6 7 [8]