gece saatlarında yatagından yuxulu şekilde
qalxan evin kiçik uşağı nerdivanlarda irelileyerken kimse onu iteliyer, nerdivanlardan aşağı yıxılan
uşağı tutmağa geciken ana uşağını eli ile götürer,
amma artıq gec idi... Bir uşağı itirmiş aile evden
daşınmağa hazırlaşarlar, belke de çox uzaqlara, o
evde qalmaları mümkün deyildi artıq. Hadisenin
üzerinde 1-2 hefte keçerdi, daşınmalarının seherisi günü ikinci uşağını da yerinde ölmüş halda tapan
ana artıq bu acıya dayana bilmedi... Gece
növbesinden eve qayıdan ata gördüyü menzere
qarşısında donub qaldı. Arvadı intihar etmişdi, uşağı
ise üzü-gözü qan içerisinde yataqda idi, ölmüşdüler.
Olanları kime danışsa da heç kim veziyyeti anlaya bilmirdi. Üstünden bir neçe il sonra bina güclü
zelzeleden sonra yıxılır, ata ise hemin binanın
xarabalığında temtek, deli kimi bir neçe gün yaşayır,
daha sonra onu gören olmur.
Çox qorxdum.»Oxu zalına keç