Yer üzünde insanlar artıb-çoxaldıqca tayfalar, qebileler, xalqlar yaranırdı. Bunların bezileri Allahın yolundan dönende Allah öz aralarından bir neferi peyğember kimi onlara gönderirdi. Bele qebilelerden biri Nuh peyğemberden sonra Erebistanın cenubunda meskunlaşan Ad qebilesi idi.

Ad qebilesi varlı ve güclü idi. Get-gede onların içinde günahkarlıq artmağa başladı. İnsanlar Allaha deyil, bütlere sitayiş edirdiler. Servetliler kasıbları incidir, güclüler zeifleri ezirdiler. Onların qeddarlığı son hedde çatmışdı. Bezen günahsız bir adamı qayanın başından aşağı tullayır, yere deyib ölmesine baxaraq hezz alırdılar.

Allah-teala hemin qebileden Hud adlı bir neferi peyğember seçdi. Hezret Hud öz hemqebilelerini düz yola çağırdı. O deyirdi ki, dünyanı Allah yaradıb, bütler yox! Ona göre de bütlere deyil, Allaha sitayiş etmek lazımdır. Hezret Hud camaatdan teleb edirdi ki, edaletli olsunlar, bir-birini incitmesinler, qan tökmesinler.

Ad qebilesinin adamları Hudu dinleyib dediler:

- Biz seni ağıllı adam bilirdik. Amma sen ağılsız imişsen! Dediyin sözlerin de hamısı cefengiyyatdır!

Amma Hud yorulmadan öz tebliğatını davam etdirirdi. Bu zaman camaat ona dedi:

- Dediklerin doğrudursa, möcüze göster. Biz yalnız o zaman inanarıq ki, sen heqiqeten Allahın peyğemberisen.

Hud söyledi ki, her ne möcüze isteyirsinizse, deyin. Bütperestler dediler:

- Eger bacarırsansa, küleyin istiqametini deyişdir, qoy biz deyen semte essin.

Hud Allaha dua etdi, külek öz semtini deyişdi ve camaatın istediyi terefe esdi. Amma Ad qebilesi yene imana gelmedi.

Hezret Hud yene Allaha dua etdi. Otsuz-elefsiz qayalar yaşıllıqla örtüldü. Camaat hemin yerleri ekib-becerdi. Amma Hudun dediklerini qebul eden olmadı.

Bu zaman Hud onlara xeberdarlıq etdi ki, eger iman getirmeseler, tezlikle dehşetli belaya düçar olub qırılacaq¬lar. Ad qebilesinin adamları bu sözlere inanmayıb dediler:

- Bütler bize kömek eder. Onların sayesinde xeyli servet toplamışıq. Bereketli tarlalar, gözel

[1] 2 >>