Gece yarısı, çölde fırtına ve yağış.
Mense yaş gözlerimle buğlanmış
şüşeye adını yazır ve seni
düşünürem.Yadındami bir
mahnımız vardi; bax onu söyleyir
ve belke gelir deyirem. O anda '
Heyatım men geldim.' deyen bir
ses eşidirem ve qarşımda SEN.'
Heyatım hesretine daha çox döze
bilmedim. Sene,senin olmağa
geldim. deyirsen. Seni qollarımın
arasına alıram ve o eşqe, hesrete
susamış dodaqlarını öpmek üçün
uzanıram ki; göy gurultusu buna
mane olur. Anlayıram ki
gördüklerim ve öpmek üçün
uzandığım qız gerçek deyil. Meger
xeyal görmüşem. Bir anda seni
xeyallarımdan bele ayıran o göy
gurultusuna üsyan etmemek üçün
özümü zor tuturam. Ve o anda
hirsimi almaq üçün yumruğumu
qaldırıb önümde dayanan o buğlu
şüşeye tam vururam ki, bir anda
dayanıram. Elim getmir. Çünki o
buğlu şüşede adın yazırdı. Bax o
anda içimden bir şeylerin axıb
getdiyini hiss etdim. Anladım ki;
meger seni şüşeye deyil de
üreyime yazmışam.Seni bele
severken xeyallarımda bele sene
qovuşa bilmemek meni deli eliyir.
İçimdeki hesreti heç cür ata
bilmirem.O anda tekrar 'Heyatım
men geldim' deyen sesi eşidirem.
Bu sefer heyecanlanmıram. Tekrar
arxamı döndüyümde xeyalınla
qarşılaşsam döze bilmerem. Artıq
gücüm tükenir, amma o ses
tekrarlanırdı. Eşitmirsenmi
şirinim? Sene, senin ola bilmeye
geldim. "O şüşenin qarşısında ne
edirsen" deyen bir ses ve
gözlerimden axan yaşı silen bir
cüt el. Baxıram ki bu defe xeyal
deyil gerçek. Ve sene sarılmaq
üçün qollarımı uzadıram ki ikinci
bir göy gurultusu buna mane olur
ve bir daha anlayıram ki yene
xeyal görmüşem. Artıq bu sefer
yumruğumu qaldırıb var gücümle
şüşeye endirirem. Elimden axan
qanlar şüşede yazılı adının üzerine
axırdı. Canım yanır. Amma
bedenim deyil, üreyim yanırdı.
Yavaş yavaş gücüm tükenir, ağrı
verirdi. Elimden axan qanlar
üreyimi yavaş yavaş suluyaraq
meni bitirirdi. Mense o anda' Seni
sevirem. Ne olar gel. Daha çox acı
çekdirme deyerek qışqırırdım. Her
ne qeder sen mene acı
çekdirsensede men

[1] 2 >>