yemeğe başlayın." der.
Tekrar Rasullulah'ın yanına giden Hz. Cabir ;
" Hanım çocukları uyandırana kadar biz başlayalım yemeğe." deyince Rasulallah (s.a.v.) ;
" Ya Cabir çocukları getir.Acelemiz yok biz bekleriz." buyurur.
Hanımının yanına dönen Hz. Cabir ;
"Hanım Allah'ın Rasulü (s.a.v.) çocukları bekliyor.Hazırla hemen getir." deyince Hanımı da ;
"Tamam ben çocukları uyandırıp giydirene kadar yemekler soğur.Siz başlayın yemeğe ben çocukları getiriyorum." der.
" Ya Rasulallah (s.a.v.) hanım çocukları hazırlayana kadar yemekler soğuyacak.Buyrun başlayınız yemeğe.Birazdan çocukları getireceğim." deyince de Rasulallah (s.a.v.) ;
" Cabir acelemiz yok.Bekleriz.Hele getir çocukları." buyurur.

Yolda gelirken Peygamber Efendimiz'e (s.a.v.) haber getiren Cebrail (A.S.) ;
" Bugün Cabir'in evinde öyle bir sınav olacak ki o ne derse desin çocukları isteyiniz." demiştir.

Tekrar hanımının yanına giden Hz. Cabir ;
" Hanım erittin beni.Gidip gelmekten yoruldum.Getir çocukları artık." deyince başı önüne düşen hanımı Hz. Cabir'in elinden tutar ve çocukların yanına götürür.Yorganı kaldırır.
Gördükleri karşısında ne yapacağını bilemeyen Hz. Cabir odaya döner ve ;
" Ya Rasulallah (s.a.v.) çocuklar uyuyorlar.Biz yemeğe başlayalım." der gayet üzgün ve müteessir bir halde.
Allah'ın Rasulü (s.a.v.);
" Cabir hele getir çocukları biz bekleriz." buyurunca Hz. Cabir ;
" Ya Rasulallah çocuklar uyumuşlar ama uyanmıyorlar.Uyandıramıyoruz.Bizim kudretimiz uyandırmaya yetmiyor.Buyrun siz uyandırın." der ağlamaklı.

Allah'ın Rasulü (s.a.v.) kalkar ve çocukların odasına gider.Hz. Cabir'in hanımı ise hıçkıra hıçkıra ağlayarak " Ya Rabbi canımı al.Rasulünü layıkıyla ağırlayamadım." diye dua etmektedir.
Rasulallah (s.a.v.) elini yorgana uzatıp kaldırdığı anda çocukların ikisi birden Rasulallah'ın kucağına atlarlar.

Dizleri üzerine çöküp ağlamakta olan Hz. Cabir'in mübarek hanımının ağzından şu cümleler dökülür.
" Ya Rabbim sana şükürler olsun.Rasulallah (s.a.v.) evimde yemek

<< 1 2 [3] 4 >>