Genç iş adamı yeni maşını ile bir küçeden süretle keçirdi . Birden gözüne neyse sataşdı ve qeyri ixdiyari süreti azaltdı. Bu vaxt maşının qapısına ne ise deydiyini hiss edib maşını saxladı bu balaca daş idi. Daşın atıldıgı terefe baxdı qarşıda balaca bir uşaq deyanmışdı. Özünü saxlaya bilmeyib uşaqa qışqırdı. Sen kimsen . Bu daşı niye aydın? Senin atdıgın daşın mene neçeye başa geleceyini bilirsenmi?
Uşaq yalvararaq cavab verdi : Bagışlayın başqa çıxış yolum yoxdu . Eyer daş atmasaydım heç kim mene maşın saxlamayacaqdı. Uşaq bem danışır hemde yanagından yaş süzülürdü.
Eki ile yolun kenarındayı elil arabasını gösderfi ve : Böyük qardaşıb arabasından yıxıldı , indi onu qaldıra bilmirem . Xaiş edirem mene kömek edin dedi. Bu sözlerden sonra genc sanki ayıldı. Yolun kenarında yıxılmış oglanı qaldıraraq yeniden arabasına qoydu ve desmalı ile üst başını temizledi.
Uşaq : Allah razı olsun deyerek teşekkür etdi ve arabanı sürerek evlerine teref getdi.
Genc bir xeyli uşaqın ardından baxdı ve maşının qalısındayı eziyi heç vaxt temir etdirmedi. Bu eziyi o günden bir xatire kimi saxladı . Çünki bu hadise ona bezen heyatda ayaq saxlamagı , etrafa nezer salmagı ve kömeye ehtiyacı olanları el uzatmagı öyretmişdir.