Vaxtile çox varlı bir adam vardı. O
qeder varlı idi ki, malının ve
pulunun hesabını bilmezdi. Yene de son derece
xesis idi.
Günlerin bir günü qapısına bir kasıb geldi kömek
üçün.
- Allah xetrine qarınımı doyurun, deyerek yalvardı.
Merhemetsiz varlı:
- Redd ol qapımdan. İşleyib qazanmaq evezine
dilenirsen, utanmırsanmı? Redd ol dedim...
Kasıb boynunu bükdü.
- Ne qeribedir. Men kasıb olduğum üçün üzümü
buruşdururam, sen varlı olduğun halda gülmeyi,
gözel söz söylemeyi unutmusan.
- Redd ol dedim, redd ol..
- Qürurlanma, ne kasıblıq, ne zenginlik ebedidir..
Bir gün bütün malını itirib kasıb ola bileceyini heç
düşündünmü?
Merhemetsiz varlı tamamile esebileşdi.
Xidmetçisine qışqırdı:
- Redd et bunu başımdan! Xidmetçi ezile-ezile
kasıbı qovdu. Bir neçe il keçdi...
Merhemetsiz
xesis varlının işleri pozuldu. Her şey ters getmeye
başladı. Sanki
qızılı tutsa kömür olurdu. Bütün pulu qısa müddet
içinde erimiş, elinde
ovucunda heç bir şey qalmamışdı.
Ve bir gün xidmetçisi qarşısında dayandı:
- Mene icaze ver,-dedi. Pulumu vere bilmediyin
üçün yanında işleye bilmerem. Özüme başqa bir ev
axtarıram.
Köhne
varlı qışqıra-qışqıra xidmetçini qovdu. Xidmetçi
getdi, merhemetli bir
varlının yanında iş tapdı. Yeni müdiri çox yaxşı
ürekli idi. Qapısına
gelen her kasıbın qarnını doyurar, paltar verer,
cibine de bir miqdar
cibxercliyi qoyub duasını alar, ele göndererdi.
Bir
gün yene qapısına bir kasıb geldi. Adam perişan
halda idi. Günlerce
yemek yemediyi ilk baxışda melum olurdu.
Qapıdan elini uzatdı:
- Allahın razılığı üçün bir dilim çörek verin.
Yaxşı ürekli, merhemetli ve comerd varlı
xidmetçisini çağırdı. Qapıdakı dilençini gösterib:
- Yemek ver,-deye emr etdi, küreyine paltar geydir,
cibine cibxercliyi qoy...
Xidmetçi qapıdakı dilençiye yemek apardı. Amma
üzünü görende heyret içinde qaldı. Varlıya teref
qaçdı tengnefes:
- Bey,-deye danışdı, qapıdakı dilençi kimdir,
bilirsinizmi?..
- Kimdir?..
- Menim köhne müdürüm! Yanından

[1] 2 >>