oş bahar axşamı, xoş bahar çağı.
Söyleyin ay dostlar , kim qebul eder..???
Bu saf ülviyyete toxunsa yağı.

Bir neçe ay keçdi bu ehvalatdan,
Gencleri bu xeber çox qemgin etdi.
Hamı ile görüşüb ,on günden sonra ,
Oğlan esgerliye xidmete getdi.

Sanki göyden şeh düşmüş kimi,
Onun gedişile nemlendi gözler.
Baxışlar utanıb ,yere dikildi
Boğazda qurudu çatası sözler.

Gün keçdi,ay ötdü , bir il dolandı.
Oğlan unutmadı vefalı yarı .
Qızdakı peymanına doğru çıxaraq,
Saf temiz saxladı vicdanı,arı.

Amma gizlin olmuş bu saf mehebbet,
Böyüyüb,keçilmez bir dağa döndü.
Genclerin qelbinde yaranan sevgi,
Qesden keçirilmiş şam kimi söndü.

Qıza elçi gelib başqa birisi,
Qızın atasından razılıq aldı.
Oğlan xidmetdeydi bilmedi bunu
Doğrusu büsbütün xebersiz qaldı.

Elçiler getirib nişan üzüyün,
Tezlikle eylerik toyu dediler.
Sonrada kiçik bir meclis quruldu,
Nişana gelenler kef eylediler.

Nehayet,toy günü gelib yetişdi,
Yandı ,şöle saçdı her yanda şamlar .
Çalıb oxuyaraq sevinc içinde,
Qızı aparmağa geldi qonaqlar.

Qız çıxıb,söyledi qayıdın geri.
Bütün sevinc,neşe qara boyandı.
Dedi gözleyirem başqa birisin ,
Oğln evindeki meclis dayandı.

İndi men susuram ,söz sizinkidir
Fikirleşib ,deyin düzünü dostlar.
Men oxudum , siz de qulaq asdınız,
Dağılan meclisde kimndir GÜNAHKAR...???