Sen menim “İmkansızımsan” demeyib
“Seninle her imkansızlıga hazıram” deseydin…
Belke bütün imkansızlıqları yox ederdim seninle…
Amma Demedin ki…

Sen menimsen” demeyib “Men sene aidem” deseydin…
Başqa üreklerde olsan da varlığını hiss ede bilerdim, mene aid olan hemişe mende qalır deye…
Demedin ki…

“Senin üçün her zorluqla savaşıram” deyil de;
“Senden gelen heç bir şey zorluq deyil” deseydin;
İnanardım üreyinin sadece menim üçün çarpdığına, cesaretine…
Demedin ki…

“Sen olmadan yaşaya bilmerem” demeyib,
“Sensizlik deye bir şey yox; sen var olmasan da menimlesen” deseydin…
İnanardım sevginin sonsuzluğuna, eşqin istiliyine …
Demedin ki…

“Sen menim röyamsan” deyil de
“Gerçekleşen röyamsan” deseydin;
Uzaqda da olsam yaşadırdım bu gerçeyi sende, röya olmaqdan çıxarardım bizi…
Demedin ki…

“Sen menim ruhumsan” deyil de,
“Sen eslinde Mensen” deseydin…
Yoxluğunda bele davam etdirerdim sen olmagı, özümü unutmaq olsa da sonu…
Demedin ki…

“Seni Sevirem” deyil de,
“Seni hemişe seveceyem” deseydin,
Yalan da olsa sevgin, heç dönmeyecek olsan da inanardım mene bir gün döneceyine…
Gözleyerdim ömrümün sonuna qeder gelmeyişlerini…
Demedin ki…

“Sen menim üçün çox özelsen” demeyib;
“Özel olan her şey sendedir” deseydin;
Özümü indi bele sade hiss etmezdim, söylediyin acı sözlerinin altında bu qeder ezilmezdim…
Demedin ki…

“Bir gün bitecek” demeseydin de
“Eslinde seni heç sevmemişem” deseydin ;
En azından deliqanlı birini yaşadardım üreyimde…
Seni mene özünü tanıtdığın kimi deyil de, menim tanımaq istediyim,
O cesur, o gerçekçi, o isti , qalsaydın menliyimde…