Yene bu şeherde üz-üze geldik,
Neyleyek, ayrıca şeherimiz yox.
Belke de biz xoşbext ola bilerdik,
Belke de xoşbextik xeberimiz yox…

 

Aradan ne qeder il keçib gören,
Tanıya bilmedim, seni bağışla!
Men ele bilirdim sensiz ölerem,
Men sensiz ölmedim, meni bağışla!

 

“Ölmedim” – deyirem, ne bilim axı,
Belke de men sensiz ölmüşem hele,
Qebirsiz, kefensiz ölmüşem ele,
Belke de biz onda ayrılmasaydıq…
Ne men indikiydim, ne sen indiki…

 

Ayrıldıq şeytanı güldürdük onda,
Bu ilin, bu ayın, bu günündeki,
Ele bu küçenin bu tinindeki,
Meni de seni de öldürdük onda.