31 mart 1918-ci il.
Bu ele bir tarix ki,
Anılacaq her bir an.
Aylar, iller ötse de,
Yandıracaq, yaxacaq,
Ne qezeb soyuyacaq,
Ne de qelem susacaq.
Şehid ruhu nifretle
Bizdeki laqeydliye,
Şahidlere baxacaq.
Men özüm de bir şahid,
Şayieler baş alır,
Ürek dolur, boşalır,
Tüstülenen bacalar,
Yurd-yuvalar boş qalır.
Xeber var Soyqırımdan,
Eşidirik ekrandan:
Ele itkimiz yoxdur,
İki nefer ölübdü.
Daha deyen yoxdu ki,
Büsbütünce bir elin
Nur çırağı sönübdü.
Facienin miqyası
Mexfi saxlanır xalqdan!
Xadimler, xainlerde
Vehşete bax, vehşete,
Dehşete bax, dehşete!
Bu felaket, facie
Türke lekedir, leke!
Silinib yer üzünden,
Xarabadı bir el, şeher,
Sepelenib sengere
Peren-peren meyitler,
Qoca, cavan, körpeler,
Açmayaydı kaş seher!
Süngülerin ucunda,
Ölümünden bixeber,
Anasının döşünden
Süd yerine qan emer
Allah, çağa, südemer!
Sülhden dem vuran köpek
Sergerdan sengerdesen,
Düşünme serkerdesen,
Exlaqsızsan, faşistsen,
Ondan da beşbetersen,
Düşük düşmensen, düşmen!
Serkerde qisas almaz
Körpeden, südemerden!
Ne olsun ki, Azerbaycanda
Ucalıbdı abide,
Bu da bir tesellimi?
Bu müsibet, bu dehşet
Beşer üçün bellimi?
Azerbaycanda soyqırım
Meger mecazidirmi,
Yoxsa ki, cüzidirmi
Xatın faciesinden?!
Quduzlaşmış köpekden
Bu qisas alınmasa,
Qanına bulanmasa
Yer alışar, göy yanar,
Qan lekesin qan yuyar!
Bize bir fayda gelmez
Ne ATET- den, NATO-dan, ne itden.
Yumruğunu yum, esger,
Düz üstüne cum, esger.
Canavarın ağzını
Birdefelik yum, esger!
Yum ki, yumulu qalsın,
Qoy ebedi ders alsın!
Şehidlerin ruhundan,
Viran olmuş elin, şeherin
Tek quruca adından,
Azerbaycandan xoflansın!
Qeybetin vaxtı keçdi,
İndi qeyret vaxtıdı!
Hekayetler bes eyler,
İndi heyret vaxtıdı!
Baxma göze, ne qaşa,
Çek silahı, qılıncı, çax başa,
Qehremanlıq vaxtıdı!
Axsın düşmanın qanı,
Ağlasın Arsax daşı!
Heyran olsun esgerim
Sendeki bu şücaete
Heyvereler, heybetler!
Daş quyuya atılsa
Derinlikde ses eyler.
Daşı atdım hedefe
Tekraren, defe –

[1] 2 >>