Ne zaman ne ile qarşılaşacağımız, 1 deqiqe sonra bele başımıza ne geleceyi heç belli deyil... Nevaxt doğulacağımızı, kiminle, harda, nece tanış olacağımızı biz seçmirik. Bunu heyat özü teqdim edir.Özüne uyğun meqsedli bir şekilde...


Doğulduğumuz günden bu yana, bu yaşımızadek heyatımıza müxtelif insanlar daxil olur. Kimisi yaxşı, kimisi pis. Kimisi uzun müddete, kimisi qısa vaxt erzinde... Çox zaman bu bizim de isteyimizle baş verse de, çox zaman da isteklerimiz xaricinde reallaşır. Bezen ele olur ki, uzun zamandır etrafımızda olan biri ne edirse etsin, bizim heyatımıza daxil ola bilmir... Bezen ise çox az zaman erzinde tanıdığımız biri bizim üçün evezedilmez olur. Az qala heyatımızın anlamına çevrilir...


Bütün planlarımızı onu da daxil ederek qururuq, onunla reallaşmasını isteyirik. Amma ne qeder çalışsaq da, ne qeder olmamasını istesek de bir an gelir ki, o evezedilmez olanı itirmek tehlükesi ile üz-üze qalırıq... Heyatda belke de en çetin şey bu qeder özüne yaxın bildiyin birini itirmek qorxusunu yaşamaqdır. Çünki ondan sonra "ONSUZ" heyata başlamaq bir az çetin olur... Belke bir söz, belke bir hereket onu geri getire biler. Amma ele de olur ki, ne edersek edek onu geri qaytara bilmirik...


P.S Bes sizin heyatda itirmekden qorxduğunuz biri varmı?
"Öz arzularımdan bele keçerem, teki o mene geri qayıtsın" deye bileceyiniz biri varmı?



XAİŞ OXUCULARDAN PZ FİKRİNİZİ BİLDİRİN.
ADMİNEDE TEŞEKKÜR BU MEQALENİ QEBUL ETSİN.