İnsan varlığını, yarandığı günden beri tehlil ederken, onun mövcud olduğu andan ne qeder nöqsan, qüsur töretdiyini görmek olar. Bu nöqsanlar yeterince çoxdur ve müxtelifdirler. Nöqsanlar bezilerinde tam komplektde, bezilerinde ise seçmedir. Teessüfler olsun ki, insan cemiyyeti heyatın öz neqativ cehetleri ile ne qeder ki, mövcuddur, bu qüsurların heç biri mehv olmayacaq, terk edilmeyecek.
Bu qüsurlardan biri olan, sanki insanla bir doğulan paxıllıq haqqında danışmaq isterdim. O, yaşından, cinsinden ve sosial statusundan asılı olmayaraq her kesde var, sadece olaraq kimlerdese bu hiss acıq aşkar ifade olunur, kimlerdese ise hedden artıq özünü büruze verir. Hetta özünde bu hissi duyan ve etiraf eden bezileri özleri haqda deyirler ki, “ Men yaxşı menada paxıllıq edirem, bu mende - ağ paxıllıqdır”.
Paxıllıq hissini xarakterize ederken, demek olar ki, bu hiss insan orqanizminde yaranan, toplanan energetik gücdür ki, sonradan müeyyen bir vaxtda üze çıxaraq özünü büruze verir. Bele güclü ve bezen de dağıdıcı güce malik olan hissin yaranma sebebi nededir? Mene ele gelir ki, cavab çox sadedir – yaxınlıq( verilmiş kontekstde cismani deyil, meişet ve maddi yaxınlıq nezerde tutulur), iki insanın sıx ünsiyyeti zamanı, münasibetde olan terefin heyat terzi başqa teref üçün belli olur ki, bu da müqayiseli tehlil üçün şerait yaradır. Bununla bele paxıllıq eden şexsle, paxıllıq obyekti arasında mesafe ne qeder az olsa ve elaqe sıx olsa, paxıllıq hissi de güclü olar.
El arasında deyirler ki, paxıl insanın baxışlarından, sözlerinden, hereketlerinden emele gelen menfi enerji dağıdıcı qüvveye malikdir ve onun qarşısını almaq üçün müeyyen vasiteler teklif olunur. Tarixden bize melumdur ki, paxıllıq hissinin gücü ile çox zülmler, işğallar, amansız qetller töredilmişdir. O haqda çox sözler yazılmış, fikirler deyilmişdir.
Maraqlıdır ki, Quranın Feleq suresinde de insanın paxıllıq gücünü sade ve gözel şekilde gösteren ayeler yazılmışdır:
(Ya Peyğember!) De: “Penah aparıram sübhün

[1] 2 >>