Hedislerde buyurulub ki, 12-ci imamın adı İslam Peyğemberinin adı, künyesi onun künyesidir. Peyğemberden ve imamlardan revayet edilen bezi hedislerde o hezretin esil adının deyilmesi haram bilinmiş, yalnız leqebleri ile (Mehdi, Qaim ve s.) çağırılmasına icaze verilimişdir. Buna göre de bir çox böyük alimler (o cümleden, Şeyx Seduq, Şeyx Müfid, Ellame Meclisi, Şeyx Tebrisi ve b.)

İmamın adını çekmeyin haram olmasına fetva vermişler. Ele buna göre hal-hazırda da 12-ci imamın adını çox vaxt herfler üzre (m-h-m-d) yazırlar. Eksine, Xace Nesireddin Tusi kimi bir deste alimler bunu icazeli saymışlar. Daha bir deste ise (Şeyx Ensari, Hürr Amuli ve b.) o hezretin adını kiçik qeybet dövründe çekmeyin haram olduğunu bildirmiş, böyük qeybet dövründe bunu maneesiz saymışlar. Onların fikrince, kiçik qeybet dövründe İmamın heyatı tehlükede olduğu üçün ve onun yerini bilen naibler melum olduğuna göre hezreti qorumaq meqsedi ile adını söylemek qadağan idi ve böyük qeybet dövründe bu qadağan öz qüvvesini itirmişdir.