İmam Hesen(eleyhissalam)-a aid bir sıra rivayetler


Sünni alimi Zehebi, özünün “Tezkitetul-huffaz” kitabında, Ebu-bekreden bele bir rivayet neql edir: “ Allahın Resulu namaz qıldığı zaman, Hesen(e) gelerek O Hezretin boynuna ve ya küreyine çıxardı. O Hezret, Heseni(e) yıxılmasın deye aheste qaldırardıki, yıxılmasın. Bu ehvalat defelerle baş verirdi. Allahın Resulu namazı bitirdikde O Hezretden soruşandaki: Sizin Hesene(e) qarşı etdiyiniz işleri, başqasına qarşı görmemişik! Buyurardı: “Beli! Heqiqeten O menim dünyada olan xoş etirli gülümdür. Ve heqiqeten menim bu balam Seyyid ve Agadır”(Tezkiretul-huffaz, cild 1, seh 167)
Buxari özünün “Sehih” Kitabında, İbni Ebi-Neimden bele bir rivayet neql edir: “Men Ebdullah ibn Ömerin yanında olarken bir nefer gelib ondan ağcaqanadın qanı haqda soruşanda, İbni Ömer ondan haradan olduğunu soruşdu? O İraqdan olduğunu deyende. İbni Ömer ona bele dedi: “Unzuru ila haza, yeseluni en demil-beuze ve qed qetelu İbne Resulillah. Semitu Resulellahe(sellelahu eleyhi va alih) yequlu: İnnehuma reyhanetaye mined-dunya, yeni El-Hesene vel Huseyne eleyhimessalam) Yeni: “Buna baxın menden ağcaqanadın qanı haqda olan hökmü soruşur! Halbuki Allah Resulunun balasının qetle yetirib, öldürdüler. Men özüm Peyğemberden bele buyurduğunu eşitdim: Heqiqeten bu ikisi- Hesen Ve Hüseyn(eleyhimesselam) menim dünyada iki etirli güllerimdirler”. (Sehih Buxari, cild 5, seh 27)
Muhibbud-din Teberi özünün “Zexairul-uqba” ve Eli ibn İsa İrbeli özünün “Keşful-ğumme” kitablarında, Cenabiziden oda öz isnadı ile İbn Ebbasdan bele neql edir: “Bir gün, biz Peyğemberin hüzurunda iken, Xanım Fatime(selamullahi eleyha) ağlayan halda daxil oldu. Peyğember buyurdu: “Cuiltu fidaki” (Atan sene feda olsun)! Niye ağlayırsan? Xanım erz etdi: Hesen ve Hüseyn(eleyhimessalam) çöle gedibler, bilmirem haradadırlar!
Allahın Resulu buyurdu: Ağlama, onların Allahları, mendende, sendende onlara nisbet daha merhemetlidi. Bu zaman ellerini göye ucaldalaraq dedi: İlahi onları özün

[1] 2 3 >>