beyan etmeyibdir.
Bildiyiniz kimi mö`min ve müselman din qardaşlarını
sevmek ve onlara yardım göstermek bu hadiseye qeder
Qur`an ayeleri ve Peyğember (sellellahu eleyhi ve alihi ve
sellem)-in söhbetlerinde defelerle tövsiye olunmuş ve islam
ümmeti bu meseleni kamil suretde öyrenmişdiler.
Buna göre de şübhe yoxdur ki, bu xütbeden meqsed imam
Eli ve ondan sonra gelen me`sum imamlar (eleyhimus-
salam)-ın imamet ve rehberliyini tebliğ etmek olmuşdur.
Onuncu sübut:
Şie ve sünnü qardaşlarının tefsir ve hedis kitablarında neql
olunur ki, islam Peyğemberi (sellellahu eleyhi ve alihi ve
sellem) Eliyyibni Ebi Talib (eleyhis-salam)-ın canişinliyinin
e`lan edilmesine dair ilahi fermanı ümmetine çatdırmaqdan
çekinirmiş. Hetta bu işi üç gün te`xire salmışdır. O, münafiq
ve zeif imanlı şexslerin bu fermanı tekzib edeceklerinden
nigaran idi. [28]
Bu metleb onu bildirir ki, qarşıya qoyulan bu mövzu çox
mühüm ve esas bir mövzu olmuşdur.
Şübhesiz ki, Eli (eleyhis-salam)-a sadece mehebbet
besleyib ona kömek etmeyin vacibliyini çatdırmaq üçün bu
qeder nigarançılığa düşmeyin yeri yoxdur.
Buna esasen tam yeqinlikle demek olar ki, “Qedir-Xum”
hedisindeki “mövla” ve “veli” sözü «imam» ve «rehber»
me`nasında işlenmişdir.
On birinci sübut:
Behsimize aid mövcud hedislerde “Tebliğ” ayesinin (Maide
suresi, aye 67) nazil olma sebebi bele neql olunur:
ﺍَﻣَﺮَ ﺍﻟﻠﻪ ﻧَﺒِﻴَّﻪُ ﺍَﻥْ ﻳَﻨْﺼِﺐَ ﺍَﻣِﻴﺮَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ‏( ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ‏) ﻟﻠِﻨَّﺎﺱِ
Ye`ni: “Allah-taala öz Peyğemberine emr etdi ki, Emirel-
mö`minin Eli (eleyhis-salam)-ı ümmetine rehber te`yin
etsin.”
Hemçinin bir çox başqa hedislerde de bu mezmunu
bildiren ( ﻧَﺼْﺐ ) “nesb” –ye`ni; te`yin etmek sözü işlenibdir.
Bu özü açıq-aydın gösterir ki, mehebbet beslemek ve ya
yeri geldikde yardım göstermek üçün bu sözü (“nesb” sözünü)
beyan etmek münasib deyildir.
Şübhesiz ki, “nesb” sözünü işletmekde meqsed, imam Eli
(eleyhis-salam)-ı islam ümmeetine rehber te`yin etmek
olmuşdur.
On ikinci sübut
Mövcud

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>