revayetlerde bele neql olunur ki, hezret
Peyğember (sellellahu eleyhi ve alihi ve sellem) evvelce
canişinlik meselesini camaata çatdırmaqdan çekinirdi. Lakin
“Tebliğ” ayesi nazil olduqdan sonra, bu metlebi camaata
çatdırmağı qerara aldı. Mexsusen de bu ayenin axır hissesinde
Allah-taala bele buyurmuşdur:
ﻭَ ﺍﻟﻠﻪ ﻳَﻌْﺼِﻤُﻚَ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱِ
Ye`ni: “Allah seni camaatın şerrinden qoruyar.”
Bildiyiniz kimi bu hadiseye qeder hezret Peyğember
(sellellahu eleyhi ve alihi ve sellem) bir çox hedelere me`ruz
qalmış ve “Bedr” ve “Ühüd” kimi böyük müharibeleri geride
qoymuşdur.
Bu ise canişinlik meselesinin böyük bir ehemiyyete malik
olduğunu gösterir. Bir halda ki, müselman bir ferde sadece
mehebbet beslemek ve ona kömekçi olmaq islam ümmetinin
her bir üzvü üçün aydın bir meseledir ve bu meseleni beyan
etmek üçün bu qeder nigarançılıq çekmeyin yeri yoxdur.
Belelikle demek olar ki, qarşıya çıxan bu mesele İslam
ümmetininn rehberliyi ve imamet meselesidir.
On üçüncü sübut:
Şie ve sünnü hedis menbelerinde mövcud olan hedislere
esasen hezret Eli (eleyhis-salam) defelerle haqlı olduğunu
sübut etmek üçün “Qedir-Xum” hedisine istinad etmiş ve onu
bir sübut ünvanında getirmişdir.
Hemçinin bildiyiniz kimi, imam Eli (eleyhis-salam) bu
hedisi onun xelifelik ve rehberliyini qebul etmeyen keslere
sübut getirmişdir. O cümleden “Şura günü”, Osman ibni
Effanın xelifelik dövrü ve “Cemel” müharibesini buna misal
getirmek olar.
Eger bu hedisdeki “mövla” ve “veli” sözünden meqsed
“mühibb” (mehebbet besleyen) ve “nasir” (kömekçi) olsaydı,
heç vaxt onu müxalifetçilerin qarşısında bir sübut ve delil
ünvanında getirmek olmazdı.
On dördüncü sübut:
Şie ve sünnü hedis kitablarında mövcud olan revayetlere
esasen hezret Eli (eleyhis-salam) müxtelif münasibetlerle, o
cümleden “Şura günü” Osman ibni Effafın xilafetliyi dövrü ve
“Cemel” müharibesinde “Qedir-Xum” hedisini öz müxaliflerine
sübut getirmiş ve bu münasibetlerde iştirak edenlerin çoxu bu
hedisin doğruluğuna

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>