Bir gun bir gencin basqa bir memlekete seferi dushur. Ancag o bu sefer zamani bir cox qeribeliklerle rastlashir. Yolnan gederken gorurki bir sira kendli torpagi shumlayib bugda toxumu sepir. Toxum torpaga dusen kimi boy mehsul verir. Ancag gorurki bu insanlar mehsulu bichmey evezine tarlani ve mehsulu bicmeden od vurub yandirirlar. Bu hali goren genc neqeder dushunsede bu hereketi anliya bilmir. Bir qeder getdikden sonra ise gorur ki bir nefer boyuk bir dashi qaldirmag istiyir ancag qaldira bilmir ustune bir denede dash qoydugdan sonra qaldira bilir. 3cu dashi qoydugdan sonra ise daha asan qaldira bilir. Genc yenede boyuk teccub icinde yolunu davam etdirir ve daha qeribe hadiseyle rastlashir. Gorurki 1qoyun suretle qacir ustundede bir nefer bu insanin ciynine ise neche insan dirmashib ve onlarin arxasiylada bir deste insan qacir lakin onlara cata bilmirler. Nehayet genc oglan gelir bir sehere catir. Seherin qapilarinin yaninda oturan qocayla rastlashir ve salamlasharaq yolda gorduklerinin menasini sorushur. Qoca dillenir: o gorduyun insanlarki var onlar yaxshilig edib etdiklerini orda burda danisan yaxsiliglarini hece endiren insanlardi. 2Ci gorduyun hadisenin menasi ise odurki birinci defe gunah etmey cox cetin olur. Ancag ard arda edilen gunahlar ise insana asan olur. Tovbesi edilmeyen birinci gunah basqa gunahlara yol acir. O gorduyun qoyun ise cennet heyvanidir. Cennete ilk giren insanlar ise alimleridir. Qoyunun belindeki insan alim onnan yapishib tutunan insanlar ise momunlerdi. Onlarin arxasinnan qacanlar ise dinsizler munafiqlerdi