bilmediyim,
saçına toxuna bilmediyim.
Amma gün geler sevgilim mene
dünenden yaxın olar.
Bir nefes qeder yaxın ulduzlar
qeder uzaq deyerler sevgi üçün.
Uzanar yetişe bilmezsen, yetişer
toxuna bilmezsen, toxunar
imtina ede bilmezsen imtina
eder amma esla unutmazsan.
Bir ümiddi teklik, bir şeyleri
paylaşa bilmemekdir belke,
gözler dalıb gederken. Yaralı bir
serçeye ağlayan bir buluddur
belke de. Belke belkelerle dolu
bir heyatdır bu..
Burax bu sevgimiz tertemiz
qalsın sen menim içimde
qanayan yarasan. Bir gün geler
belke meni anlarsan dönüb de
üzüme nece baxarsan?.
Bir gün mensiz bir yerde
ağlarsan her düşen göz yaşında
meni xatırla. Yüngülce yağan bir
yağışda saçlarını oxşayan her
damlada meni xatırla. Heç aşiq
oldunmu deye soruşan olsa
olmadım deyerken meni xatırla.
Seni sevdiyimi daim xatırla..
Her
şey bitdi artıq bil bundan sonra..
Seninle olmaq varken; Sensiz
qalmaq, yaşamaq dayanarken
ölmek demekdir…
Götürmek istedim , ellerini ala
bilmedim Baxmaq istedim,
gözlerine baxa bilmedim.
Qucaqlamaq istedim, qollarıma
qucaqlaya bilmedim. Görmek
istedim, son defe göre
bilmedim çünki aramıza ölüm
girdi…
An gelir insan gülerken ağlarmış
Gözyaşları sel olub üreyine
axarmış. "Qehqehe" deyilen bir
maska varmış İnsan sevdiyinden
ayrılınca bu maskanı taxarmış.
Getdin… İndi bir mövsüm deyil,
bir heyat girdi aramıza. Ne sen
döne bilersen artıq geriye, ne
de men qapını aça bilerem sene.
Göyde rehmet olsansa ümidim
deyilsen seninde yağışında
islanmır bedenim hirsliliyim
sene deyil özüme senin
mövsümünde açmır aça bilmir
çiçeklerim

<< 1 [2]