Unutdum demek bele xatırlamaqdır eslinde...Buna göre insan gedenlerin ardından unutdum deye bilmez. Biler çünki içindeki küllerin alovlanacağını. Amma ya sonrası. ..İçindeki küllerin alovlanacağını, üreyinin tekrar min parçaya bölüneceyini bilse de düşünceleri hemişe onu çağırar. Bitmişdir artıq dünya. Xeyallar yalnız onun üzerinde qurular. O an anlarkı insan heqiqeten aşiq olmuşdur. Sonsuzluq qoymuşdur aşan adını. Sevib de sevile bilmeyen üreyin ağrısını bir tek o anlar. Her gün unutdum deye başlar güne. Amma dedim ki, sevgili dostlarım unutdum demek bele xatırlamaqdır eslinde...

Her güne yeni bir acı ağrılı elaveler vefasız. Elinde telefon zengi gözleyersen bir ümidle. Amma zamanla ümidlerini itirmeye başlarsan. Gözün ondan başqasını göre bilmeyen sen, göre bilmezsen onun sonsuz gedişini. Çaresiz gözleyer, gözleyer ve yene gözleyersen. Sessiz gözleyişini bir qapı zengi pozar. Yene bir ümidle qaçaraq açarsan qapını; amma yene yanılarsan. İllerce en acı ağrılı gününde yanında olan dostların seni teselli etmeye gelmişdir. Lakin o an ne bir dosta ne de bir teselliye ehtiyac vardır. Yalnız o qapı arxasında görmek istenilen üz gedib dönmeyen VEFASIZdır.

Bu gözleyiş hemişe sürecek üreyini başqa biri doldursa da o gerçek sevda seninle mezara qeder gedecek. Yaxşı, üreyini kim doldura biler ki, onun yerine? İndi bu problemin cavabına kimse deyeceksen. Yaxşı, ya qarşına seni, senin onu sevdiyin qeder sevecek biri çıxarsa. ..O an dayanıb düşüner, acı ağrılı xatireleri gözünün önüne getirersen. Amma kimse senin sevgidiyin kimi seve bilmez, sen onun üçün her şeyi etmeyi göze götürmüşdün. Yaxşı, o ede bilermi senin üçün her şeyi. Ya etse. ..O zaman yeni bir dünya qura bilersen ele deyilmi? Belke de gerçek eşqi onda taparsan ve o qeder bu sefer heqiqeten gülümseyer sene. Amma harada? Bu yalnız gözel amma qeyri-mümkün bir xeyal. Eynile onun geri dönmesi kimi.
Eger bele bütün ümidlerini bitirer heyata pessimist bir şekilde baxsan o qeder heç bir zaman güldürmez üzünü. O

[1] 2 >>