BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER;
Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini
bilmeyecektim.
Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp
kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu
kıramayacaktım.
ANNE OLMASAYDIM EĞER;
O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir
kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini
öğrenemeyecektim.
Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta
kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı
pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını
zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.
Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını
açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar
ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama
atacak kadar kendimden geçmeyecektim.
Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı
hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde
olduğunu sanacaktım.
ANNE OLMASAYDIM EĞER;
Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip,
süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini
kazanamayacaktım.
Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için
insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.
Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu
edemeyecekti.
ANNE OLMASAYDIM EĞER;
Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde
Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal
edemeyecektim.
Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin
evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.
Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç
tadamayacaktım.
Telaşsız sevişmenin hayalini kuramayacaktım.
ANNE OLMASAYDIM EĞER;
Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.
Annesinden zorla ayırdılar diye "Uçan Fil Dumbo!"
çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.
Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda
sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama
uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin
sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.
ANNE OLMASAYDIM EĞER;
Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet
oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara
bandı taşımayacaktım.
Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.
38,5 derece ateş beni de yakıp

[1] 2 >>